Page 13 - อ่านฟรี มายาพันธกานต์ 2 (เล่มจบ)
P. 13
เฟิงน่ง
กับคนที่น่าทึ่งเป็นที่สุด เรามารู้จักกันด้วยใบหน้าที่แท้จริงเสียหน่อยไม่ดีหรือ”
วิทยายุทธ์ของเขาไม่สูงไม่ด้อยไปกว่าเฟิงหลง ไป๋เส้าฉิงนิ่งงันไปเล็กน้อย
เพียงรู้สึกว่าใบหน้าระคายเคืองชั่วขณะหนึ่งหน้ากากหนังมนุษย์ก็ถูกซือหม่าฝานดึง
ออกไปเสียแล้ว
ซือหม่าฝานโบกมือคราหนึ่งแล้วหยุดโจมตี
ห้องรับแขกพลันเงียบงัน
สวีฝูวุ่นวายอยู่ด้านนอกเพิ่งกลับเข้ามาในห้องรับแขกพอดี เขาเงยหน้าขึ้น
ก็เห็นไป๋เส้าฉิงไม่ได้สวมหน้ากากหนังมนุษย์จึงร้อง “อา” ออกมาค�าหนึ่ง
ไป๋เส้าฉิงยืนอยู่กับที่พลางพ่นลมหายใจแรง เขาชี้ซือหม่าฝานแล้วก็เอ่ย
เสียงหนัก “คุณชายซือหม่า ข้ากับท่านมิได้มีเรื่องโกรธแค้นอันใดต่อกัน เหตุใดท่าน
จึงมาเปิดเผยจุดอ่อนของข้าเช่นนี้” ใบหน้างดงามของเขาบัดนี้กลับมีรอยมากมาย
เป็นรอยบากสีแดงนูนน้อยใหญ่ท�าให้มองใบหน้าเดิมไม่ออกแม้แต่น้อย ดูราวกับ
ปีศาจ ไม่น่าแปลกใจว่าเหตุใดสวีฝูจึงร้องออกมาด้วยความตกใจ
ซือหม่าฝานคงไม่อาจคาดคิดว่าใบหน้าที่แท้จริงของไป๋เส้าฉิงจะน่ากลัวเช่นนี้
จึงได้แต่นิ่งงันไปพักหนึ่ง เขารีบชูหน้ากากหนังมนุษย์ขึ้นด้วยสองมือแล้วอธิบาย “ขอ
ท่านหมอระงับโทสะ ที่จริงท่านหมอมีรูปคล้ายเพื่อนคนหนึ่งของข้าเป็นอย่างมากจึง
ท�าผิดพลาดไปชั่วครู่ วิชาเท้าที่ท่านหมอใช้หลบหลีกเมื่อครู่นั้นคล้ายเป็นเคล็ดวิชา
ของส�านักเจียงเฉิง หรือจะเป็นว่านหลี่หงแห่งเจียงเฉิงซึ่งเคยส�าแดงเดชในยุทธภพ
อยู่ระยะหนึ่ง”
ไป๋เส้าฉิงรับหน้ากากหนังมนุษย์กลับมาสวมบนใบหน้า เขาแค่นเสียงอย่าง
เย็นชาคราหนึ่ง ในใจลอบร้องว่าอันตรายนัก ครานั้นเฟิงหลงสามารถมองทะลุ
หน้ากากหนังมนุษย์ของท่านแม่ได้ในคราวเดียว ซือหม่าฝานก็ย่อมท�าได้ โชคดีที่เขา
เตรียมการเอาไว้ก่อนแล้ว เขาทราบว่าเรื่องราวไม่อาจจบลงอย่างง่ายดาย เมื่อคืน
เขาจึงใช้พิษผึ้งเขียวทาใบหน้าชั้นหนึ่ง ให้ผิวหนังสร้างรอยสีแดงขึ้นมาเอง แม้รอย
สีแดงนี้จะดูน่าเกลียดแต่สองสามวันก็หายไป ทว่ากลับเป็นวิธีอันชาญฉลาดที่ท�าให้
11
