Page 11 - อ่านฟรี มายาพันธกานต์ 2 (เล่มจบ)
P. 11
เฟิงน่ง
นับว่าสมควรแล้ว หากเอ่ยนามนี้ที่อื่นละก็...”
สวีฝูก�าลังจะเอ่ยคุยโม้โอ้อวดไปไกลก็มีเสียงซือหม่าฝานดังมาเสียก่อน
“สวีฝู เชิญเจ้าของบ้านนี้ออกมาพบสักหน่อยเถิด”
สวีฝูรีบยั้งปากแล้วขานตอบเสียงสูง “ขอรับ!” จากนั้นจึงหันกลับไปเอ่ยกับ
ไป๋เส้าฉิง “ท่านหมอ คุณชายซือหม่าเชิญท่านออกไปพบสักหน่อยขอรับ! ข้าจะแนะน�า
แก่ท่านเสียก่อน คุณชายผู้นี้ไม่ใช่คนธรรมดา ท่านต้องเคารพนบนอบมากหน่อย
ทราบหรือไม่ ไม่เช่นนั้นคุณชายซือหม่าอาจจัดการท่านจนพูดไม่ออก ขมขื่นอย่าง
บอกไม่ถูกทีเดียว”
ไป๋เส้าฉิงลอบหัวเราะ เจ้าคงเคยได้รับความขมขื่นนั้นมามากพอดู เขา
พยักหน้า “ก็ดี ข้าจะออกไปพบสักหน่อย”
เขาออกจากห้องไปก็มองเห็นซือหม่าฝานนั่งรออยู่ในห้องรับแขกแล้ว
เมื่อคืนไป๋เส้าฉิงอยู่บนหลังคา เขารู้สึกหวาดหวั่นกับวิทยายุทธ์ของซือหม่าฝาน
จึงไม่กล้าแอบมองอยู่นานนัก และไม่ได้มองดูหน้าตาของซือหม่าฝานอย่างละเอียด
ถี่ถ้วน ครานี้เมื่อได้พบจึงเห็นว่าซือหม่าฝานมีดวงตาและคิ้วอันชัดเจนโดดเด่น จมูก
เล็กตรงได้รูป ริมฝีปากสีค่อนข้างซีด คล้ายบัณฑิตหนุ่มในราชส�านักอยู่ไม่น้อย เขา
สวมชุดสีฟ้า ผูกสายรัดเอวสีขาว มีพัดกระดาษอย่างพวกบัณฑิตใช้กันเสียบเอาไว้
หนึ่งเล่ม
“รบกวนเจ้าของบ้านหนึ่งคืน เกรงใจนักแล้ว” ซือหม่าฝานหัวเราะเบาๆ
แล้วหันไปสั่งการ “สวีฝู อย่าได้ลืมเลือนว่าต้องให้ค่าพักอาศัยมากหน่อย”
“ขอรับคุณชายซือหม่า ข้าได้ให้เงินไปหนึ่งพวงแล้ว พอให้เขาใช้ไปอีกครึ่งปี
ทีเดียว”
ไป๋เส้าฉิงฟังซือหม่าฝานพูดอย่างมีมารยาท เป็นผู้ดีมีสกุล แม้แต่น�้าเสียง
ก็ยังอบอุ่นอ่อนโยนหาใดเปรียบ ในใจก็คิด...เขาว่าคนเรารู้หน้าไม่รู้ใจ หากมิใช่เมื่อคืน
เขาเห็นเองกับตา ผู้ใดจะคาดเดาได้ว่าคนผู้นี้น่ากลัวเพียงใด
เขาอดนึกถึงเฟิงหลงไม่ได้ เฟิงหลงก็เป็นคนหนึ่งซึ่งรูปลักษณ์ดูดีทว่าภายใน
9
