Page 37 - อ่านฟรี! รักในความทรงจำ
P. 37
YUU NAGIRA
ผอมเล็กจนรู้สึกได้ถึงกระดูกที่ยังเติบโตไม่เต็มที่ นี่คือร่างของไค แต่ว่ายูยะอยู่ข้างในนี้ เขา
รู้ดีว่านี่เป็นเรื่องบ้าชัดๆ แต่ไม่ว่าอย่างไรความรู้สึกที่อยากจะเชื่อก็อยู่เหนือกว่า ถ้าเขาไม่
เชื่อ เขาอาจจะไม่อยากมีชีวิตอยู่ต่อไปแล้วก็ได้
“....อย่าไปจากฉันอีกนะ”
ค�าพูดฟังไม่ได้ศัพท์พรั่งพรูออกมาพร้อมน�้าตา
“ไม่เป็นไร ฉันจะอยู่เคียงข้างนาย ไม่ต้องเป็นห่วงนะ”
เขากอดฮารุแน่นพลางพูดประโยคเดิมซ�้าไปซ�้ามาข้างใบหู จนฮารุอยากให้สมอง
และหัวใจถูกเติมด้วยค�าพูดนี้จนเต็ม เพื่อไม่ให้มีสิ่งอื่นเข้ามาทดแทน และเพื่อไม่ให้หัวใจ
ของตัวเองต้องแตกสลายเพราะความกลัวจากการสูญเสียยูยะ
เช้าวันรุ่งขึ้น ฮารุตื่นขึ้นเพราะถูกไคเขย่าตัว
“ฮารุจัง ฮารุจัง ผมหิวจะตายอยู่แล้ว”
ฮารุหลับไปทั้งๆ ที่ยังนั่งอยู่บนพื้น ใบหน้าฟุบลงบนโซฟา สายตาที่พร่ามัวเพราะ
ความง่วงสะท้อนภาพไคซึ่งร่าเริงตั้งแต่เช้าตรู่ เขาพยายามมองหาเงาของยูยะในตัวของ
เด็กชาย แต่ทว่าไคที่ก�าลังส่งเสียงสูงแหลมร้องว่าหิวอยู่ในตอนนี้ ไม่ต่างจากเด็กชายวัย
เก้าขวบที่แข็งแรงสดใสทั่วไป
“อา.... อืม ได้เวลากินข้าวแล้วสินะ”
เมื่อวานทั้งสองคนก็สนทนากันท�านองนี้ด้วยเหมือนกัน เขาเชื่อแล้วว่างานของ
เด็กก็คือการกินจริงๆ แต่ว่าตอนนี้เขาอยากสูบบุหรี่สักมวนหลังตื่นนอนเสียก่อน
“ขอเวลาสามนาที”
ฮารุหยิบบุหรี่ออกมาหนึ่งมวน และเดินออกไปจุดสูบตรงระเบียงด้านหน้า ทิวทัศน์
ซึ่งมองจากบ้านพักตากอากาศที่ตั้งอยู่ท่ามกลางแมกไม้ห่างจากชายหาดเพียงเล็กน้อยถูก
แต่งแต้มไปด้วยสีเขียวชอุ่มของฤดูร้อน เสียงร้องประสานของจักจั่นซึ่งซ่อนตัวอยู่ท่ามกลาง
ต้นไม้ทึบหลั่งไหลเข้ามากระทบโสตประสาท นี่แหละฤดูร้อน ฮารุคิดพลางพ่นควันบุหรี่
ออกมา
“ฮารุจัง”
ไคเดินออกมายังระเบียงหน้าบ้านพัก
35
