Page 33 - อ่านฟรี! รักในความทรงจำ
P. 33
YUU NAGIRA
“หืม?”
ฮารุก้มลง แล้วก็เห็นไคก�าลังจ้องหน้าตนเองอยู่
“ฮารุจังไม่เป็นไรนะ พ่อยังไม่ตาย พ่ออยู่ในตัวของผม เพราะฉะนั้นไม่ต้องกังวล
อะไรทั้งนั้น วางใจได้เลย ผมกับพ่อจะช่วยกันปกป้องฮารุจังเอง”
เมื่อกล่าวจบไคก็วูบหลับในทันที ราวกับมีใครมาตัดเส้นด้ายดังฉับ
ฮารุนั่งอยู่บนแขนโซฟา ก้มมองสีหน้ายามหลับที่น่ารักไร้เดียงสาของเด็กชาย
เมื่อคิดว่าต้องให้เด็กตัวเล็กแค่นี้มาปลอบใจ รอยยิ้มขมขื่นก็ปรากฏขึ้นบนใบหน้าก่อน
ศีรษะจะค่อยๆ คล้อยลง จู่ๆ เขาก็รู้สึกเหนื่อยล้าเหลือเกิน หัวหนักอึ้งจนรู้สึกว่าคงไม่
สามารถประคองร่างได้อีกต่อไป
พรุ่งนี้ต้องพาไคกลับบ้าน....
เขาพาไคออกมาโดยที่ไม่ได้บอกใคร ตอนนี้คนที่บ้านคงเป็นห่วงกันแย่ ท�าไมเขา
ถึงท�าเรื่องแบบนี้ลงไปได้นะ แม้แต่ตัวเองก็ไม่เข้าใจเหมือนกัน แค่เพราะบรรยากาศและ
ท่าทีของเด็กชายตอนงานศพที่ท�าให้เขานึกถึงยูยะเท่านั้น แต่ตอนนี้ไคเป็นแค่เด็กเก้าขวบ
ธรรมดาๆ คนหนึ่ง
นี่คือไค ไม่ใช่ยูยะ
ไม่เห็นจ�าเป็นต้องย�้ากับตัวเองเลย มันก็ต้องเป็นเช่นนั้นอยู่แล้ว เพราะยูยะถูก
น�้าทะเล....
เขารู้สึกเจ็บแปลบที่หน้าอกขึ้นมาฉับพลันจึงหยุดคิดต่อ วินาทีที่ความเจ็บปวด
จู่โจมเข้ามาอย่างรุนแรง ในใจของเขาก็รับรู้ได้ถึงแรงกระแทกจนอยากจะตะโกนร้องออกมา
ฮารุรีบล้วงมือเข้าไปในกระเป๋าเสื้ออย่างร้อนรนก่อนจะหยิบซองบุหรี่ออกมา เขา
ดึงบุหรี่ขึ้นมาหนึ่งมวนและจุดไฟ สูดเข้าไปเต็มปอดและพ่นควันออกมา เขาไม่สามารถ
บังคับหัวใจของตัวเองให้เผชิญหน้าและยอมรับความสูญเสียที่เกิดขึ้นได้ เพราะหากท�า
เช่นนั้น ตัวเขาคงแหลกสลายเป็นชิ้นๆ
ชามเขียวคว�่าเช้าชามขาวคว�่าค�่า เขานึกถึงเวทมนตร์ในอดีต โลกที่ไม่มียูยะ
ล่มสลายไปจนสิ้นซากเลยก็ดี ตัวเขาเองก็ไม่ได้เดือดร้อนอะไร ฮารุเหม่อมองท้องฟ้าพลาง
พึมพ�าเวทมนตร์นั้น ขี้เถ้าจากปลายบุหรี่ตกลงบนกางเกงไว้ทุกข์ของเขา
ห้องเงียบสงบ มีเพียงเสียงลมหายใจของไคกับเสียงคลื่นซัดที่ดังมาจากไกลๆ
31
