Page 28 - อ่านฟรี Rozenkreuz โรเซนครอยส์ ตอน อองช์ นครหลวงอันเป็นนิรันดร์ 12 (เล่มจบ)
P. 28
เดิมทีแล้ว เรารับต�าแหน่งกษัตริย์ตั้งแต่หกขวบ ตอนนี้ก็ยังเป็นแค่เด็ก
สิบขวบเท่านั้นเอง หากปราศจากดยุคมงฟอรต์ที่อยู่ตรงนี้คอยชี้น�าชาติบ้านเมือง
ในฐานะผู้ส�าเร็จราชการ อากิแตนคงไม่มีทางยืนหยัดอยู่ได้ เรายังคิดด้วยซ�้าว่า
ดยุคเหมาะกับต�าแหน่งกษัตริย์มากกว่าเราเสียอีก”
“ฝ่าบาท ทรงล้อเล่นมากเกินไปแล้ว”
ออสการ์ขมวดคิ้วปรามกษัตริย์ตัวน้อย “เราขอโทษ” เรอเน่พูดกลั้วหัวเราะ
“ขืนพวกขุนนางคนอื่นได้ยินเข้า คงเกิดข่าวลือไม่โสภาว่าดยุคมงฟอรต์
จ้องจะฮุบบัลลังก์เพราะแค่ควบคุมประเทศตามใจอยากในฐานะผู้ส�าเร็จราชการ
ยังไม่สาแก่ใจแน่ๆ”
“ถ้าเข้าพระทัยแล้ว ก็อย่าทรงล้อเล่นด้วยเรื่องไม่เป็นเรื่องอีกเลย
พระเจ้าค่ะ”
“อื้อ แต่เราคิดจริงๆ นะว่าดยุคเหมาะจะเป็นกษัตริย์มากกว่า”
“ฝ่าบาท!”
กษัตริย์องค์น้อยสรวลเอิ๊กอ๊าก ส่วนผู้ส�าเร็จราชการก็หน้านิ่วคิ้วขมวด
ยิ่งกว่าเดิม
วันเดอริสเฝ้ามองภาพนั้นอย่างอึ้งงัน มองหน้าเรอเน่ที่หัวเราะอย่าง
ไร้กังวลสมเป็นเด็กๆ
แม้จะเยาว์วัย แต่เขาก็เป็นกษัตริย์
มิหน�าซ�้ายังยอมรับเรื่องที่ตนเองเป็นเด็กน้อยที่ยังมีก�าลังไม่เพียงพอใน
ฐานะกษัตริย์ และฝากฝังการบริหารบ้านเมืองไว้กับอาที่ตนไว้ใจ
เรอเน่ไว้วางใจดยุคมงฟอรต์ถึงขั้นที่พูดเป็นเชิงล้อเล่นเช่นนั้นได้ เขา
ไม่ใช่หุ่นเชิดแม้แต่น้อย
“เผลอนอกเรื่องไปหน่อย” เรอเน่เบนสายตากลับมายังวันเดอริส
“เราบอกท่านว่าไม่คิดจะยกบัลลังก์ให้เขาเด็ดขาด”
“ถูกต้อง และเหตุผลของท่านก็ไม่ใช่เพียงเพราะท่านมีสิทธิ์สืบบัลลังก์
26
