Page 22 - อ่านฟรี Rozenkreuz โรเซนครอยส์ ตอน อองช์ นครหลวงอันเป็นนิรันดร์ 12 (เล่มจบ)
P. 22
เรื่องนั้นถือเป็นความจริง
ส�าหรับฟานที่เห็นเหตุการณ์นั้นและพวกออสการ์ที่ได้ฟังรายงานก็เช่นกัน
ใครๆ ล้วนเข้าใจว่าวันเดอริส มกุฎราชกุมารแห่งอัลเบียนถูกกษัตริย์
ผู้เป็นบิดาทอดทิ้ง ทั้งยังตกหลุมพรางของข้าราชบริพารอย่างเซอร์อินทรีด�าเข้า
อย่างจัง
“ขืนกักตัวไว้ที่นี่แล้วพระองค์ก่อเรื่องวุ่นวายเพื่อหลบหนีก็คงกลายเป็น
เรื่องยุ่งเปล่าๆ เพราะฉะนั้น ปล่อยให้เป็นอิสระตั้งแต่ตอนนี้จะสบายเสียกว่า”
ออสการ์พูดจาราวกับก�าลังจะโยนสัมภาระที่น่าร�าคาญทิ้งไป
“หมายความว่าถึงปล่อยข้าไปก็ไม่เป็นไรงั้นรึ?”
วันเดอริสยิ้มห้าวหาญ สิ่งที่ประคับประคองจิตใจของเขาในยามนี้มีเพียง
ความเป็นอริต่อออสการ์....และเศษซากศักดิ์ศรีของมกุฎราชกุมารแห่งอัลเบียนที่
มิอาจท�าตัวสับสนจนน่าสมเพชต่อหน้าผู้อื่นได้
“ระวังจะเสียใจภายหลังว่าถ้ารู้อย่างนี้ ก�าจัดวันเดอริสเสียตั้งแต่ตอนนั้น
ก็ดีหรอก”
“โฮ่ กระหม่อมก็อยากให้เป็นเช่นนั้นเหมือนกัน ขืนพระองค์หมดสิ้น
ก�าลังใจเพราะเสียเชิงเพียงครั้งสองครั้งแล้วหนีไปพักผ่อนอย่างสงบอยู่แถวชไวซ์
ทางเราที่เป็นฝ่ายปล่อยไปคงนอนหลับไม่สบายสักเท่าไหร่”
“ข้าเป็นชาวอัลเบียน! ไม่คิดลี้ภัยไปที่อื่น!”
“ถ้าเช่นนั้นก็เชิญเสด็จกลับอาณาจักรเถิด ทุกคนคงยินดีกับการกลับไป
ของเจ้าชาย เพราะถึงอย่างไร พระองค์ก็เป็นอัศวินแห่งอัลเบียน เป็นวีรบุรุษ เป็น
มกุฎราชกุมารที่จะขึ้นเป็นกษัตริย์ในวันหน้า”
“........”
ทั้งที่โวยวายว่าไม่ยอมลี้ภัย แต่พอโดนไล่กลับประเทศ วันเดอริสกลับ
พูดไม่ออก
การกลับไปย่อมหมายถึงการเผชิญหน้ากับบิดา ประเทศอาจแบ่งเป็น
20
