Page 8 - อ่านฟรี มนตร์ดาริกา

6 ม น ต ร ด า ริ ก า
คนนี้หนาตานารัก เครื่องแตงกายของเธอดูเปนคุณหนูบานคนรวย หรือไมก็ทายาท
มหาเศรษฐีตระกูลใดตระกูลหนึ่ง เขาอยากรูจักเธอมากกวาการเดินชนแลวแยกยาย

จากไป
หญิงสาวขวยเขินในหนาตาหลอเหลา มาดคุณชายตระกูลผูดีเกาตรงหนา

แมสวมแคเสื้อเชิ้ตสีขาว กางเกงสแล็กสีดําธรรมดา การเซตผมเรียบแปลเขาทรง ดู
มุมไหนก็ดูออกวาไมใชพวกคนงานกอสราง หรือมนุษยเงินเดือนทั่วไป เขาดูไฮโซเลย

คํานั้นไปมาก เธอมองชายหนุมดวยอาการลืมตัว
“วาไงครับ พอจะบอกชื่อคุณไดไหม” เขาอยากรูจักเธอจริงๆ ถาไมไดรูจักเธอ

เขาเชื่อวาตัวเองไมมีวันปลอยเธอไปโดยปราศจากการสานสัมพันธเรื่องราวกันตอไป
เขาควรชวนเธอไปหาที่นั่งคุยกันหรือดื่มเครื่องดื่มเย็นๆ แลวคอยถามชื่อเสียง
เรียงนาม หรือประวัติคราวๆ ใชไหม หญิงสาวถามตัวเอง และก็อยากเอยถามเขา

ดวย เธอใชความคิดในการนึกชื่อตัวเอง เอะ คนอะไรตองนึกชื่อตัวเอง ชื่อมันติดมา
ตั้งแตลืมตาดูโลกนี่

“อา...ฉันชื่อ อา...ชื่อหรือคะ” หญิงสาวควานหาชื่อตัวเอง “ออ...ไดสิคะ แค
ชื่อเองไมไดหวงอะไร” สาวสวยยิ้มขบขันกลบเกลื่อน ความเขินอายในหนาตาผูชาย

คนนี้ที่หลอเปลงประกายทําใหเธอเขินจนลืมชื่อตัวเอง “ดารินทร เลิศลํ้าอมรทรัพย
คะ” เธอบอกชื่อกับนามสกุลยาวๆ ในที่สุด

นามสกุลยาวแสดงวาเปนคุณหนูจากบานคนรวย ไมใชใครก็ไดที่จะมีนามสกุล
บงบอกความมีสกุลรุนชาติ ชายหนุมพยายามใชความคิดนึกถึงคนที่มีนามสกุลยาวๆ
อยางนี้ เขาเคยไดยินที่ไหน หรือวาเห็นขาวทางสื่อไหนหรือเปลา

“ผมคุณชาย ตรัยคุณครับ” เขาแนะนําตัวเองผสมอาการภาคภูมิใจในชื่อที่
เขาไดมาแตกําเนิด

อุย!! เปนถึงคุณชาย นั่นไง เทาที่เธอแอบคิดเขาตองไมธรรมดา ถาเธอไดคบ
กับผูชายมีเชื้อสาย มันตองดีแนๆ

“ยินดีที่ไดรูจักคะ” ถามีคํานําหนาเปนคุณชาย เธอตองไหวไมใชแคกลาวดวย
ปากเฉยๆ หญิงสาวจึงพุมมือไหวชายหนุม