Page 48 - อ่านฟรี คืนรักเทพหมาป่า
P. 48
คืนรักเทพหมาป่ า
อาคาเนะถอดสี เด็กน้อยพยักหน้ารับอย่างเศร้าสร้อย
“คนในหมู่บ้านหายไป ภูเขาเป็นแผล มันเจ็บใช่ไหมครับ? นายท่านเองก็เจ็บ
เหมือนกัน แม้แต่คฤหาสน์หลังนี้ก็เหลือแค่ท่านฟูจิกับอาคาเนะเท่านั้น เพราะนายท่าน
ยังเจ็บอยู่เลยต้องอยู่ในร่างหมาป่า หากมีพระจันทร์ก็ยังพอคืนร่างได้ แต่ถ้าไม่มีชื่อ
นายท่านก็ยังต้องเจ็บต่อไป...”
ฮิโระไม่เข้าใจเรื่องที่อาคาเนะพูดมากกว่าครึ่ง ทว่าเรื่องของอินุงามิคงต้องเอาไว้
ทีหลัง จังหวะนั้นเองอาคาเนะก็ก้มหน้างุด น�้าตาปริ่มขอบตา
“...เอ่อ แต่ ถ้าไม่ได้รับอนุญาตจากนายท่าน อาคาเนะก็ไปยังประตูทางออกไม่ได้
เหมือนกันครับ บางครั้งอาคาเนะก็ไปได้บ้างเวลาต้องออกไปท�าธุระ แต่นั่นเฉพาะเวลา
ท่านฟูจิติดภารกิจยุ่งเหยิงเท่านั้นครับ”
สิ่งที่ฮิโระเข้าใจจากค�าอธิบายชวนงงของอาคาเนะคือ ทุกสิ่งทุกอย่างในคฤหาสน์
หลังนี้ต้องผ่านสายตาของอินุงามิทั้งหมด หากอินุงามิไม่อนุญาต ทางออกก็จะไม่ปรากฏ
ออกมาให้เห็น ทั้งฟูจิและอาคาเนะไม่สามารถเข้าออกสถานที่แห่งนี้ได้อย่างอิสระ
“หมายความว่าฉันกลับออกไปไม่ได้งั้นเหรอ? ...ทั้งๆ ที่ย่าสลบอยู่เนี่ยนะ”
ฮิโระรู้สึกช็อก เหมือนถูกตีบริเวณท้ายทอย
(...รู้แบบนี้ไม่น่าไปที่ศาลเจ้าเลย)
ความรู้สึกเสียใจกับการกระท�าของตัวเองเข้าจู่โจม ทั้งๆ ที่ฮิโระพยายามหลีกเลี่ยง
ที่จะคิดถึงมันมาโดยตลอด ตอนย่าล้มเขาน่าจะรอรถพยาบาลอยู่ที่บ้านเฉยๆ หากอินุงามิ
มารับตัวเขาไปหลังย่าถูกน�าส่งโรงพยาบาลอย่างปลอดภัยแล้ว เขาคงไม่ร้อนรุ่มขนาดนี้
(...ถ้าย่าถูกปล่อยทิ้งให้ตายไปคนเดียวแบบนั้น จะท�าอย่างไรดี?)
ในบ้านหนาวเหน็บ ต่อให้ย่าฟนขึ้นมาก็อาจแข็งตายเพราะไม่ได้จุดเตาผิง เรื่อง
แบบนี้เกิดขึ้นบ่อยๆ กับผู้สูงอายุซึ่งสภาพร่างกายไม่แข็งแรง ภาพที่ย้อนกลับเข้ามาใน
สมองของฮิโระคือ ใบหน้าซีดเซียวของย่าที่เขาเห็นเป็นครั้งสุดท้ายก่อนถูกน�าตัวมาที่นี่
ตามมาด้วยภาพใบหน้าด้านข้างของพ่อซึ่งตายทั้งๆ ยังสวมกอดฮิโระไว้ในวันประสบเหตุ
บนภูเขาหิมะ ฮิโระเจ็บปวดราวกับหัวใจถูกบดขยี้ ย่าเลี้ยงดูและอยู่เคียงข้างฮิโระเสมอมา
แต่เขานี่แหละอาจกลายเป็นคนที่ฆ่าท่าน ปล่อยให้ท่านตายโดยท�าอะไรไม่ได้เลย...
“ท่านฮิโระ! ไปขอร้องนายท่านกันเถอะครับ”
46
