Page 47 - อ่านฟรี คืนรักเทพหมาป่า
P. 47
MISAO HIGUCHI
ขนาดนั้นเลยเหรอ?
“ตะ แต่ฉันว่ามีก็ดีนะ หูกับหางน่ารักดี”
ฮิโระรีบชมกลบเกลื่อน อาคาเนะมองฮิโระกลับอย่างกล้าๆ กลัวๆ
“หูกับหางของอาคาเนะน่ารักหรือครับ? ท่านไม่กลัวหรือครับ?”
รูปร่างหน้าตาแบบนี้ใครจะไปกลัวล่ะ ฮิโระพยักหน้า รอยยิ้มสดใสปรากฏบน
ใบหน้าของอาคาเนะ ใบหูของเด็กน้อยตั้งขึ้น หางโบกสะบัดไปมาอย่างแรงจนเกรงว่ามัน
จะหลุด “ดีใจจังที่ท่านฮิโระใจดี” อาคาเนะพูดพลางถอนหายใจด้วยความโล่งอก
“ท่านฟูจิบอกว่า ถ้ามนุษย์เห็นหูกับหางอาจกลัวอาคาเนะก็เป็นได้”
อาคาเนะเล่าให้ฮิโระฟังด้วยสีหน้าเอาจริงเอาจัง ท่านฟูจิยังบอกอีกว่า ท่านฮิโระ
อาจขยะแขยงอาคาเนะ ต่อให้ท่านไม่ชอบก็ต้องไม่เก็บไปคิดมาก เพราะแบบนี้อาคาเนะ
เลยตื่นเต้นตั้งแต่เช้าเลยครับ
“ถ้าถูกคู่ครองของนายท่านเกลียด ก็ไม่รู้จะท�าอย่างไรดี...”
...ลูกหมาป่าน่ารักแบบนี้ใครจะไปเกลียดลง?
กลิ่นอายแดดอุ่นสบายโชยออกมาจากกายของอาคาเนะจนฮิโระนึกอยากจะเข้าไป
กอดศีรษะ อาคาเนะดีต่อฮิโระเช่นนี้ เขาไม่มีทางมองอาคาเนะเป็นศัตรูได้เลย ฮิโระจึง
ตัดสินใจเอ่ยปากถามออกไปตรงๆ
“อาคาเนะ นายรู้ทางออกจากบ้านหลังนี้หรือเปล่า?”
ฮิโระอ่านใจของฟูจิไม่ออก แต่อาคาเนะน่าจะเป็นเด็กว่านอนสอนง่าย หากอธิบาย
เหตุการณ์ที่เกิดขึ้น อาคาเนะต้องเข้าใจเขาอย่างแน่นอน
“ฉันอยากกลับบ้าน ย่าของฉันสลบอยู่ที่หมู่บ้าน ฉันเป็นห่วงท่าน”
ยิ่งพูดถึงความกังวลก็ยิ่งถาโถม เสียงของฮิโระสั่นเครือ ระหว่างที่เขาก�าลังพูด
อยู่นี้ ไม่รู้ว่าย่าเป็นอย่างไรบ้าง ยังมีชีวิตอยู่ไหม หรือจากโลกนี้ไปแล้ว
อาคาเนะได้ฟังดังนั้นความเห็นใจก็ผุดขึ้นในดวงตา หูของเด็กน้อยลู่ตก แขนทั้งสอง
กอดหางแนบไว้กับแผ่นอก
“คุณย่าของท่านฮิโระป่วยหรือครับ? เป็นโรคเดียวกับนายท่านหรือเปล่า?”
“เอ? เปล่า อินุงามิก็ป่วยเหรอ?”
ที่จริงเรื่องของอินุงามิจะเป็นอย่างไรก็ช่าง แต่ถามเผื่อไว้หน่อยก็ดี ใบหน้าของ
45
