Page 15 - อ่านฟรี กระซิบรักจากคุณเพื่อนบ้าน
P. 15
KEI TSUKIMURA
อย่างคล่องแคล่ว
“ให้ผมช่วยไหมครับ?”
ผู้ชายคนเมื่อครู่เอ่ยปากถาม จุ้นจ้านไม่เข้าเรื่องจริง โฮตารุเดาะลิ้น ‘ชิ’ ในใจ
“ไม่ต้อง” ก่อนตอบกลับอย่างเย็นชา
ที่โฮตารุท�าอยู่นี่ไม่ใช่เพราะศีลธรรมจรรยาอะไรหรอก ตรงนี้เป็นพื้นที่ด้านหน้า
แมนชั่น กล่าวคือเป็นส่วนหนึ่งของที่อยู่อาศัยของโฮตารุ เขาทนไม่ได้ที่เห็นขยะถูกทิ้ง
เรี่ยราดอยู่บริเวณนี้
โฮตารุกวาดขยะใส่ที่โกยผงจนพื้นสะอาดเอี่ยม ไม่เหลือแม้แต่เศษผงเล็กๆ จากนั้น
เขาเดินถือที่โกยผงออกไปยังกลางถนน และค่อยๆ เทของที่อยู่ข้างในออกมาจนหมด ขยะ
พวกนี้คนเดินเท้าเป็นคนทิ้งไว้ เพราะฉะนั้นคนเดินเท้าก็ต้องรับผิดชอบสิถึงจะถูก
เขาเก็บไม้กวาดกับที่โกยผงเข้าที่ก่อนเริ่มก้าวขาออกไปยังถนน จังหวะนั้นเอง
ผีเสื้อตัวเล็กๆ บินผ่านหน้าเขาพอดี ไม่ใช่แค่ตัวเดียว แต่มีถึงสองตัว ผีเสื้อทั้งสองบิน
ขวักไขว่ เดี๋ยวก็บินเข้าหากันเดี๋ยวก็บินแยกจากกัน เข้ากับบรรยากาศของต้นฤดูใบไม้ผลิ
โฮตารุหยุดยืนมองตามผีเสื้อ พลางนึกเสียใจว่าไม่น่ารีบเก็บไม้กวาดเลย ไม่เช่นนั้น
เขาคงยกไม้กวาดขึ้นปัดผีเสื้อสองตัวนี้ให้แยกออกจากกันไปแล้ว
“น่ารักเหมาะกับฤดูใบไม้ผลิมากเลยนะครับ ผีเสื้อ”
เสียงพูดดังขึ้นอีกครั้ง โฮตารุสะดุ้งเฮือก
เขาหันกลับไปมอง พบผู้ชายคนเมื่อครู่ก�าลังยืนท�าหน้าสดชื่นอยู่
นี่ยังอยู่อีกเหรอ ว่าแต่ผีเสื้อพวกนี้มันน่ารักตรงไหน
‘ชิ’ โฮตารุเดาะลิ้นในใจอีกครั้ง ดวงตาสองชั้นรูปทรงงดงามของอีกฝ่ายค่อยๆ
หรี่เล็ก รอยยิ้มปรากฏบนใบหน้า
ไม่รู้ท�าไมเหมือนกัน แต่โฮตารุรู้สึกหงุดหงิดมากกว่าเดิม
โฮตารุเมินใส่ เขาก้าวขาเดินบนถนน มุ่งหน้าไปยังสถานีรถไฟ
โฮตารุท�างานเป็นพนักงานบัญชีในโรงงาน เริ่มงานตอนเจ็ดโมงห้าสิบซึ่งเร็วกว่า
บริษัทอื่นๆ
ก่อนหน้านี้เลย์เอาต์โต๊ะท�างานภายในบริษัทถูกเปลี่ยนเป็นแบบฟรีสไตล์ ใคร
จะนั่งท�างานตรงไหนก็ได้ แต่พนักงานบัญชีของโรงงานเก่าแก่ไม่คุ้นชินกับแนวคิดนี้ ผ่านไป
11
