Page 21 - อ่านฟรี มารพิศวาส

นภาลัย ไผสีทองงง

ตรงนี้นะ...”
อลินบอกแลวเดินเขาบาน ล็อกกุญแจอยางระวัง

หลอนจําไดวาพงศภัคเคยบอกชื่อบริษัทของเขาเอาไว แตหมายเลข

อะไรหลอนไมแนใจเสียแลว...
หญิงสาวขมวดคิ้วเมื่อเหลือบเห็นรางสูงในชุดยีนซีดๆ ขามถนน

มาอยางรวดเร็ว...และมาหยุดทักทายอยูกับยุพยง
หลอนรูวาเขาเปนพี่ชายของวรชิต...และคงเคยมาที่นี่ ยุพยงเลย

รูจัก ถาอยางนั้นที่ยุพยงบอกวาเคยรับใชอยูที่นี่ก็คงเปนความจริงละ
กระมัง...

แลวอลินก็ติดตอกับพงศภัคได...
“มีเด็กผูหญิงชื่อยุพยงเขามาบอกวาทํางานอยูที่นี่ จริงหรือเปลา

คะ”
หลอนถามไปในกระบอกโทรศัพท และก็ไดคําอธิบายและ

คํายืนยันตอบมา

“เย็นนี้จะทํากับขาวไวรอนะคะ คุณจะไปไหนหรือเปลา...” หลอน
ถามตอ

“ผมมีประชุมนะ กําลังจะโทร.มาบอกคุณทีเดียว...และก็มีเลี้ยง
ตอตอนคํ่านี้ดวย เสียใจนะอลินที่รีบกลับไมได...คุณหิวก็จัดการกอนเลย

นะ แลวคอยเจอกัน”
พงศภัคพูดจบก็วางหู...ปลอยใหอลินยืนมองโทรศัพทในมือนิ่ง

อยูชั่วขณะ...

หลอนวางมันลงบนแปนอยางคนใจลอยกอนจะควากุญแจออก
มาเปดประตูใหเด็กเขาบาน

“คุณผูหญิงคะ นี่คุณภูริชคะ พี่ชายคุณวรชิตไงคะ...คุณภูริชจะ

19