Page 20 - อ่านฟรี มาเฟียรัตติกาล

18 มาเฟยรัตติกาล

หลังจากตกอยูในหวงของความฝนยาวนานเกือบหาชั่วโมง ราง

บอบบางที่หลับอยูบนเตียงเริ่มขยับตัว แตทันทีที่ขยับก็รูสึกเจ็บราวทั่วหนาทอง
จนตองรองอุทานเบาๆ ขนตางอนงามคอยๆ เปดขึ้น กลิ่นหอมออนๆ ของ

สเปรยปรับอากาศกับบรรยากาศโออาของหองนอนโทนสีนํ้าตาลทําเอาพลับพลึง
ตกใจและดีดตัวขึ้นนั่ง ภาพเหตุการณกอนหนานี้ที่เกิดขึ้นกับตัวเองลอยเขามา
ในหัว

“คุณพระ…” เธอยกมือปดปากตัวเองขณะกมมองเสื้อเชิ้ตที่สวมใส
นํ้าตาของความเสียใจไหลออกมาอาบแกมเมื่อคิดวาพวกนั้นเอาเธอมาขายให
เศรษฐีหื่น หญิงสาวซบหนากับฝามือสะอื้นไหเบาๆ เสียดายความสาวที่เฝา

หวงแหน เธอรองไหนานพอสมควรแลวจึงสงบลงได กอนจะคิดหาวิธีหนีออก
ไปจากที่นี่
เทาเรียวสวยวาดลงกับพื้น ยืนขึ้นพลางมองหาเสื้อผาตัวเอง มือบาง

ปาดนํ้าตาออกจากแกมขณะเดินไปหยิบเสื้อผาตัวเองในตะกรา…

รางสูงสงาสวมเสื้อกลามรัดรูปสีขาวกับกางเกงวอรมสีเดียวกัน
ยืนมองแผนนํ้าที่ระเบียง โดยมีคนสนิทและการดอีกสองคนอารักขาอยูหางๆ
“ประวัติของเธอครับคุณชาย” ลูคัสยื่นซองเอกสารให แตวิลเซอรเพียง

รับไวแลววางลงบนโตะเล็ก
“เลามาดีกวา ฉันขี้เกียจอาน”

“เธอชื่อพลับพลึง จันทรกระจาง หรือพีช อายุยี่สิบหา สัญชาติไทย เปน
เจาของรานอาหารไทยที่ชื่อสไบเงิน เธอเติบโตมาจากสถานสงเคราะหเด็ก
กําพราแถบชานเมืองครับ เรียนจบเชฟและการโรงแรมดวยเกียรตินิยมอันดับหนึ่ง

บานเธออยูใกลๆ กับไบบิวรี่”
รายละเอียดที่ลูกนองรายงานทําใหมีรอยยิ้มเล็กๆ ผุดขึ้นบนใบหนา
ดิบเถื่อนอยางพอใจที่เธอไมมีพันธะใดๆ กับใคร ขณะที่วิลเซอรคุยอยูกับลูคัส

ประสาทการรับรูอันดีเยี่ยมกวาคนปกติทําใหเขาไดยินเสียงสะอื้นของหญิงสาว