Page 18 - อ่านฟรี มาเฟียรัตติกาล
P. 18
16 มาเฟยรัตติกาล
เมื่อรถคันหรูวิ่งผานสะพานไปจอดหนาปราสาท วิลเซอรก็อุมรางบอบบาง
ไปที่หองนอน ทําเอาลูคัสคนสนิทรูสึกแปลกใจ ปกติคนเปนนายจะไมพาสาว
คนไหนเขาไปในหองนอน หากมีกิจกรรมเลนกีฬาบนเตียงก็จะใหเปดหองรับรอง
แทน
แตวันนี้กลับตรงกันขาม แถมสายตาที่เคยแข็งกระดางอยูเปนนิจก็
เหมือนจะออนแสงลง ความออนโยนที่มีตออิสตรีซึ่งเคยมีเพียงมาดามลอเรนซ
เทานั้นที่ไดรับ แตบัดนี้เธอคนนี้กลับไดสิ่งที่พิเศษกวาผูหญิงคนอื่นๆ
ทันทีที่ลูคัสเปดประตูเสร็จวิลเซอรก็พาเธอผานเขาไปโดยมีเจาฮัสกี้วิ่ง
นําหนา ลําแขนแข็งแรงวางหญิงสาวบนเตียงกวาง จากนั้นก็ยืนมองอยูขาง
เตียงดวยแววตานิ่งลึก เสื้อผารัดรูปที่เธอสวมใสทําใหชายหนุมทําเสียงจิ๊กจั๊ก
ในลําคอ กอนจะตัดสินใจถอดชุดเธอออก
แมจะมีไมกี่ชิ้น แตชวงเวลาที่ถอดเสื้อผาใหเธอก็เลนเอาวิลเซอรเหงื่อซึม
เนื่องจากภาพงดงามตรงหนาทําใหรอนฉาไปทั้งตัว สายตาคมกริบเลาโลม
เรือนรางงดงามตั้งแตเรียวขาสวยไปจนถึงทรวงอกอวบตูมเตงที่พุงตรงมาหา
ยิ่งเห็นผิวกายสีนํ้าผึ้งเนียนละเอียดไรรอยตําหนิ ชายหนุมถึงกับอดใจไมไหว
ลากไลปลายนิ้วสัมผัสแผวเบาบนผิวนุมเนียนละเอียดดุจผาแพรชั้นเลิศ เรียก
เสียงฮึ่มฮั่มในลําคอหนา
“อา…นรกชัดๆ” เสียงสบถดังออกมาจากริมฝปากไดรูป มวลกลามทุก
มัดเกร็งเครียด ปลายประสาททุกสวนวูบไหววิ่งพลานไปรวมกันที่กึ่งกลางตัว
จนสัญลักษณแหงมหาบุรุษผงาดแข็งขึงคับไปทั้งหวางขา
‘บาฉิบ แคเห็นหนาก็รอนฉาเลยเหรอวะวิลเซอร’
วิลเซอรกนดาตัวเองดังๆ ในใจเพื่อสยบความตองการไมใหสําแดงเดช
ทุกครั้งที่เมกเลิฟกับคูนอนดวยลีลาเรารอน เขาตองเปนฝายคุมเกม แตกับเธอ
ทําไมเขาคุมตัวเองไมได…พระเจา ใหดาวดิ้นเสียเดี๋ยวนี้ ดีกวาเกิดกําหนัดแลว
ไมไดรับการเติมเต็ม
“ฮื่อ…” เสียงครางเบาหวิวกับลมหายใจหอมๆ ของคนหลับสนิทเริ่ม