Page 15 - อ่านฟรี มาเฟียรัตติกาล

ดาหลา 13

“จอดรถ”

เสียงทรงอํานาจสั่งไมถึงเสี้ยวนาทีรถก็จอดสนิท ลูคัส หัวหนาบอดี้การด
อดีตซีไอเอมือดีลงไปเปดประตูหลังใหเจานายหนุม ทันทีที่ประตูเปดเจาฮัสกี้

ก็วิ่งลงจากรถและหายไปในตรอกดานหนา
“ตามฮัสกี้ไปลูคัส” วิลเซอรออกวิ่ง ลูคัสพรอมกับการดสี่คนก็วิ่งตาม
อารักขาเจานาย

คนรายที่ลักพาตัวพลับพลึงกําลังจะพาเธอไปที่กระทอมหลังหนึ่ง แต
เสียงเจาฮัสกี้ที่ดังแววมาแตไกลทําใหพวกมันหันไปมองแตไมเห็นจึงพากันเดิน

ตอ
“โฮง…โฮง” เสียงเหาใกลเขามาทุกขณะ พวกมันมองหนากัน แตพอหัน
ไปมองขางหลังอีกรอบ เจาฮัสกี้ก็มาถึงตัวและกระโจนใส

“เฮย! ไอหมานรก…อาก…”
มันคนหนึ่งรองดวยความเจ็บปวดเมื่อถูกเจาฮัสกี้กัดเขาที่แขน อีกคน
มองหาไมหวังจะไลเจาฮัสกี้ไป มันก็ปลอยอีกคนแลวกระโจนใสเสียกอน คนที่

แบกพลับพลึงไวบนบาก็ถอยกรูดดวยความตกใจ วิลเซอรและลูคัสมาถึงพอดี
ดวงตาสีทองของชายหนุมจับจองอยูที่รางเล็กบนบาของมัน
“ฮัส ถอยมา” วิลเซอรบอก เจาฮัสกี้ปลอยแขนคนรายและแยกเขี้ยวใส

จากนั้นก็วิ่งไปเหาคนที่แบกพลับพลึง
“พวกแกจะพาผูหญิงไปไหน”

วิลเซอรเดินไปยืนดานหนา แววตาแข็งกราวและนํ้าเสียงเขมทําเอาพวก
มันผวาและรับรูรังสีความโหดรายที่แผออกจากรางแกรง
“เออ เธอเปนเมียฉัน เราดื่มกันหนักไปหนอย” คนที่แบกพลับพลึงบอก

เสียงตะกุกตะกัก
วิลเซอรกระตุกยิ้มที่มุมปาก ตาคมกริบมองพวกมันทีละคนอยางประเมิน

จากนั้นก็กาวเดินเขาไปหาชาๆ ดวงตาหมาปาเรืองรองเฉดเขม ภาพของมนุษย
หมาปาตัวใหญปรากฏเปนเงารางๆ ซอนทับรางชายหนุม ทําเอาพวกมันผงะ