Page 12 - อ่านฟรี เล่ห์ทิวากร

10 เ ล ห ทิ ว า ก ร
ยังไลฟสดโปรโมตดวยตัวเอง แบบนี้รานระเบิดสิ
“สวัสดีครับคุณผูหญิง” เขากลาวทักทายลูกคาสาวมาดเท อะไรกัน ยิ่งเห็น

หนาลูกคาสาวคนนี้ระยะใกลเสนหความเทของเธอยิ่งทําใหกลามเนื้อหัวใจทํางาน
หนัก เมนูที่ยื่นไปตรงหนาลูกคาสาวสั่นนิดๆ

“คะ” หญิงสาวกลาวทักเพียงสั้นๆ ไมแสดงออกในความตื่นเตนที่ไดเจอกับ
บอสเจาของรานสุดหลอ เธอทําเหมือนเขาเปนอากาศผานแตะผิว “ขอซีฟูดพาราไดซ
หนึ่ง นํ้าเปลาหนึ่งคะ” หญิงสาวสั่งโดยไมเปดเมนูดูแมแตหนาเดียว ยื่นเมนูคืนให

เด็กรับออเดอรคลายเปนความเคยชินในการสั่งพิซซาหนาโปรด
“ชอบแปงบางกรอบ หรือแปงหนานุม เพิ่มชีสไหมครับ” ชายหนุมชวนคุย

“แปงบางเพิ่มชีส” หญิงสาวสั่งเพิ่มเติม “ออ...ขอนํ้าเปลากอนนะคะ หิวนํ้า”
เธอสั่งอาหาร หากแตหันหนาออกไปทางกระจกคลายกับรอใคร หรือสังเกตการณ

อะไรสักอยาง บุคลิกของเธอเหมือนพวกตํารวจ หรือไมก็นักสืบ หรือพวกที่สมาธิ
ไมอยูกับคูสนทนา เธอควรสนใจเขาอยางที่พวกสาวๆ พวกนั้นกรี๊ดคอแทบแตกถึงจะถูก

หางตาเห็นเด็กเสิรฟยังยืนคํ้าหัวอยู “นอง พี่หิวนํ้า ขอนํ้ากอน” แลวมองออก
ไปนอกกระจกเหมือนเดิม
“ครับ” ทิวากรตอบรับ เซ็งชะมัด มีดวยหรือผูหญิงที่เมินใส ดูลูกคาทุกโตะสิ

แทบจะกินเขาทุกยางกาว ถาเปนคนเขินงายไมชินกับสายตาถอดเสื้อผาไดของ

พวกนั้น ปานนี้เขาคงเดินขาขวิดไปแลว
ทิวากรเดินไปตรงเคานเตอร ปนหนาบึ้งตึง พนักงานมองหนากันเหลอหลา
“หนาแตกหรือครับบอส” มอรนิ่งที่เพิ่งกลับเขาราน เนื่องจากไปสงพิซซา

ที่สุขุมวิทซอยสี่ มองตามเจานายที่เดินหนามุยกลับมายังเคานเตอรพรอมกับทอด
สายตามองเลยไหลคนตัวสูงไปยังโตะที่อยูติดกระจกหนาราน มอรนิ่งเปนเด็กสงพิซซา

ในราน ดูแลเสนทางแถบสุขุมวิท เขามีเสนหที่ความโผงผาง พูดจาตรงๆ เกลียดตุด
กะเทยเขาเสน มีคนบอกมอรนิ่งวา ‘ยิ่งหนี ยิ่งเกลียด ก็เหมือนยิ่งวิ่งเขาหาสิ่งที่เกลียด’

“กูเกลียดตุด กูคงไมวิ่งเขาหาตุดหรอกวะ”
“มึงจําคําพูดมึงไวนะมอรนิ่ง”