Page 7 - อ่านฟรี เล่ห์ทิวากร
P. 7
บทที่ 1 งานดี๊ดี
“แกๆ ดูนี่ อายยย! เจิด งานดีอะ จัดไดเบอรสุด” พรอมกับดึงทิชชู
เช็ดปาก ซับเลือดซับนํ้าหมากวากันไป
“ไหนๆ” บรรดาชะนี เกง กวาง ตางแหเขามาลอมวงดูสิ่งที่โดนเรียกใหมา
ดู พอเห็นวาคืออะไรก็ตางคนตางหันขวับ ดึงโทรศัพทของตัวเองออกมากดเขาเพจ
ที่กําลังไลฟสดพรีเซนตงานดีอยางที่วา
ผลลัพธคือตาโต กรีดรอง กระโดดยํ่าๆ ยิ่งกวานํ้าตาเทียนหยดใสแผนหลัง
บางก็เช็ดปาก กลืนนํ้าลายเสียงดังเอื๊อกพรอมเพรียงเหมือนกระสือหิวไส
“นี่ไงแก” ตุดนางหนึ่งชี้ใหดูที่หนาจอการไลฟสด
“รานพิซซา เด็กสงพิซซายันบอสงานดีเบอรสุด พิกัด พิกัดเร็วเขา”
“ใส ใสมาก ใสจนอยากไส”
เสียงกรี๊ดกราดดังระงมทั่วสํานักงานแหงหนึ่งบนตึกสูงยี่สิบเกาชั้น ในเวลา
กอนอาหารมื้อเที่ยง กระจกทุกบานราวจนจวนแตก โครงสรางที่ไดมาตรฐานตรวจ
รับคุมงานโดยวิศวกรมีชื่อยังตองพายใหกับเสียงกรีดรองของบรรดาชะนีนอย
กลอยใจ เมื่อเหลาชะนีโสด ไมโสด ตางรุมดูไลฟสดนําเสนอรานเดอะซันพิซซา
พวกสาวๆ มีหรือจะสนพิซซา ตอใหพิซซาหนาตาดีแคไหน ชีสยืดยาวไปถึง
ปากซอย เครื่องหนักอยางกับเครื่องยนตนักแขง หนาแนนเปะปงอยางไร ก็ไมไดครึ่ง
ของความใสนากินของเด็กสงพิซซากับเจาของรานที่ในโพสตขึ้นสเตตัสวา ‘บอส’
“บอสก็แจม เด็กสงก็สุด กูเลือกไมถูกมึงเอย!”
“ถามยังเขาเลือกแกไหม”
“ใครแคร” เบะปากแลวดูไลฟตอ
“พิกัด หาพิกัดดวน” ตางดีดดิ้นคนหาพิกัด เย็นนี้จัดแน ไมอยางนั้นก็จัด