Page 10 - อ่านฟรี หัวใจจอมทมิฬ

หัวใจจอมทมิฬ

“ไหวไหมคะคุณหนู” มารีนาคนเกาแกที่เลี้ยงดูเธอมาตั้งแตมารดา
เสียเอยถามดวยความสงสาร

นํ้าผึ้งหันไปมองพี่เลี้ยงขณะที่มือยังคงลางจานในอาง
“ไหวสิคะ แคนี้เอง”

นํ้าผึ้งฝนยิ้มเพื่อใหพี่เลี้ยงสบายใจ มารีนาพารางเจาเนื้อเดินมาใกล
จับมือบางไปดู สายตาฝาฟางดวยวัยหาสิบหามองแผลพุพองบนฝามือเล็ก
แลวคลึงเบาๆ เจาของมือถึงกับสูดปากดวยความเจ็บ

“อูย…”
“เดี๋ยวปาทายาใหนะคะคุณหนู ไปคะ ถวยจานพวกนี้ใหเด็กๆ ทํา

เถอะ” มารีนากุมขอมือเล็กพาเดินออกจากหองครัว เอมมาเดินเขามาเจอจึง
ขวางทางไว

“จะพากันไปไหน คิดจะอูงานหรือยังไง” เอมมากอดอกมองนํ้าผึ้ง
ตาลุกวาว กอนจะตวัดสายตาไปมองมารีนาอยางไมพอใจ

“ฉันจะพาคุณหนูไปทายาคะ กรุณาหลีกทางดวย”
“นี่แกกลาสั่งฉันเหรอมารีนา” เอมมาตะคอกเสียงดังลั่น นํ้าผึ้งกลัว
เรื่องจะลุกลามไปใหญจึงขยับไปยืนขางหนาแลวยกมือไหวเอมมา

“ปามารีนาไมมีเจตนาอยางนั้นหรอกคะคุณนา ปามารีนาแคจะทายา

ที่มือใหนํ้าผึ้งเทานั้นเอง ถาจะทําใหเสียเวลานํ้าผึ้งไมไปก็ไดคะ”
“ไมไดนะคะคุณหนู ขืนปลอยไวแผลจะอักเสบนะคะ” มารีนาบอก
ดวยทาทีกังวล นํ้าผึ้งสายหนาเพื่อไมใหพี่เลี้ยงถูกตําหนิ

“หวงใยกันเหลือเกินนะ ไมตองไปทั้งสองคนนั่นแหละ เสียเวลา
ทํางาน วันนี้เย็นๆ จะมีแขกของลูกสาวฉันมากินมื้อคํ่าที่บาน ทําอาหารให

ดีละ อยาใหขายหนาฉันเด็ดขาด”
“คนใชมีตั้งหลายคนทําไมไมใชละคะ คุณหนูไมใชคนรับใชใคร เธอ

เปนเจาของบานดวยซํ้า แตพวกคุณแคผูอาศัย”

8