Page 27 - อ่านฟรี GOSICK สาวน้อยยอดนักสืบ ตอน กะโหลกศีรษะของบิเอลซิบับ 5
P. 27
Kazuki SAKURABA 21
เส้นผมทอดยำวถึงพื้นดุจดั่งผ้ำคลุมสีทองที่บำงครั้งก็พองตัวขึ้นมำเวลำโกรธ
คำซึยะรีบลงบันไดต่อ เสียงของตนเองในตอนนั้นก้องอยู่ในหู
<ไม่หรอก....>
<ถึงต้องใช้เวลำอยู่สักหน่อย แต่ฉัน....>
<ก็จะหำตัวเธอเจออย่ำงแน่นอน เหมือนอย่ำงตอนนี้ไง>
คำซึยะกระโจนลงบันไดวงกตออกจำกหอสมุดใหญ่เซนต์มำร์เกอริต แล้วเร่งเดิน
ไปตำมทำงเดินเล็กๆ
แสงอำทิตย์ยำมเช้ำของฤดูร้อนสำดส่องไปทั่วสวนท�ำให้ทั้งแปลงดอกไม้และสนำม
หญ้ำอันเขียวขจีส่องประกำยเจิดจ้ำ
เด็กผู้หญิงผมสั้นสีทองที่อำบแดดจนผิวเป็นสีแทนเดินมำจำกอีกฟำกหนึ่งของ
ทำงเดินเล็กๆ เด็กผู้หญิงที่เดินหอบกระเป๋ำใบเขื่องด้วยท่ำทำงสดชื่นคนนั้น....อำวริล
แบรดลีย์หยุดเดินแล้วมองมำทำงคำซึยะ เธออ้ำปำกกว้ำงท�ำท่ำจะตะโกนเรียก แต่ก็หุบปำก
ลงเมื่อสังเกตเห็นท่ำทำงเร่งรีบ
คำซึยะหยุดยืนตรงทำงเข้ำของแปลงดอกไม้วงกต ก่อนจะเดินเข้ำไปในแปลง
ดอกไม้หลำกหลำยสีสันที่ออกดอกบำนสะพรั่ง
(คิดมำกไปรึเปล่ำนะ.... จะว่ำไปแล้ววิคตอริก้ำก็เป็นคนอำรมณ์แปรปรวนอยู่แล้ว
ด้วย จู่ๆ อำจจะคิดอะไรขึ้นมำแล้วรีบเดินไปที่ไหนสักแห่งก็ได้นะ แล้วก็อำจจะหมกมุ่นอยู่
กับกำรตรึกตรองจนลืมไปป์ที่เป็นของส�ำคัญเอำไว้.... มันต้องเป็นอย่ำงนั้นแน่ๆ)
เขำเดินพลำงคิดเช่นนั้น
คำซึยะเดินพ้นออกมำจำกแปลงดอกไม้ในขณะที่ขมวดคิ้วเป็นรอยย่นด้วยควำม
กังวลใจจนมำถึงบ้ำนหลังเล็กๆ ที่คล้ำยกับบ้ำนตุ๊กตำซึ่งสร้ำงขึ้นมำด้วยควำมประณีต
“วิคตอริก้ำ?”
เขำตะโกนเรียกพร้อมกับวิ่งเข้ำไปใกล้หน้ำต่ำงบำนเล็กดั่งเช่นทุกครั้ง เมื่อเขำจ้อง
เข้ำไปข้ำงในผ่ำนหน้ำต่ำงที่แง้มเอำไว้แค่เพียงเล็กน้อยแล้วกลับปรำกฏว่ำ ไม่รู้ว่ำท�ำไม
บ้ำนที่ควรจะเต็มไปด้วยหนังสือ ขนม และเครื่องเรือนน่ำรักๆ ถึงดูอึมครึมและโหวงเหวง
กว่ำทุกครั้งรำวกับว่ำไม่มีคนอยู่มำนำน
“วิคตอริก้ำ....? เธอไม่ได้อยู่ที่นี่หรอกเหรอ? ให้ตำยสิ เธอนี่ เช้ำนี้น่ะ....”
