Page 23 - อ่านฟรี ชะตาต้องรัก

เ จ า ห ลิ ง เ อ อ 21

“ทานแมทัพ อุตสาหมาถึงหอสุรารื่นรมย เปนเกียรติยิ่งนัก” เถาแก
กาวเขามาตอนรับขับสู นับเปนวาสนาของหอสุราแหงนี้ รอยวันพันปไมเคย
ไดตอนรับชายผูแกรงกลานามฟางเจี๋ยเกิงแมแตหนเดียว
“ไมตองมากพิธี ขามาหาคน” เขายกมือหามอาการคอมศีรษะของ

เถาแกหอสุรา ไวหนวดสีดอกเลายาวปดปลายคาง
“เชิญทานแมทัพดานในกอนขอรับ” เถาแกผายมือเชื้อเชิญบุรุษหนุม
ในชุดดําที่เขาคุนเคย ไดยินกิตติศัพทมาชานาน ชื่อเสียงของทานแมทัพ
โดงดังไปไกล ดวยฝมือการรบบัญชาการทหาร ประจักษแกสายตาประชาชน

ถวนหนา จึงทําใหเขามีชื่อเสียงโดงดัง อีกทั้งความกลาหาญ ดุดัน เด็ดขาด
นิสัยโผงผางปนหนาไดหนาเดียว รวมถึงไมใชคนยอมคน คนเชนเขาจึงไมมี
ผูใดกลาเลนหัวดวยได เวนแตชายสวมชุดขาวที่กําลังรํ่าสุรา กลาวบทกวี
เลนดนตรีอยางสําราญใจอยูที่โตะดานโนนพรอมกับสหายรํ่าสุราดวยกัน
เขายกมือหาม นัยวาจะเดินเขาไปเอง สายตาดุจเหยี่ยวมองหา
เปาหมาย บุรุษสวมอาภรณสีขาว เกลาผมปกปนบนศีรษะทาทีเริงรื่นผูนั้น

มองตาเดียวก็ยอมรูวาเปนทานกุนซือเจาสําราญผูไมเคยพกพาอาวุธติด
กาย มีเพียงพัดจีบกับปากที่ใชฆาคนไดเทานั้น ยามกุนซือผูนี้ออกรบ มือ
เขาไรมีดดาบ มีเพียงนิ้วและปากสั่งการอยูเหนือกําแพงเมือง เทานี้คนผูนี้
กลับสามารถนําพากองทัพกวนหมิงหรงฮองเตมีชัยเหนือศัตรู
ผยองเชนนี้จึงกลากลั่นแกลงคนอยางเขาใหไดรับความอับอาย เขา

สืบเทามั่นคงไปหาคนผูนั้น
“ขามีเรื่องจะคิดบัญชีกับทาน”
“เชนไรหรือทานแมทัพฟาง” ชายผูใชสติปญญาในการรบไมเพียง
ไมสะทาน กลับยอนถามบุรุษผูนําทัพในสภาพที่มือถือจอกสุรา “อยามาก
ความ รํ่าสุรากับขาสักจอกดีหรือไมทาน” ยอมรูอยูแมทัพหนาใสผูนี้หาได
ชื่นชอบการดื่มสุรา กลาวบทกวี เลนดนตรีบันเทิงใจ

“ธุระของขาสําคัญกวา”
“นอกจากการรบ การฝกทหาร การประลองฝมือ พรอมกับปนหนา
สงบ ทานมีธุระที่สําคัญกวาสิ่งเหลานี้เชนนั้นหรือ” กุนซือเจาสําราญกลาว
ไมยี่หระตอความผิด