Page 48 - อ่านฟรี เปิดหัวใจในรีสอร์ตปิดตาย (เล่มเดียวจบ)
P. 48

เปดหัวใจในรีสอร์ตปดตาย
                                 ิ
                                               ิ

                “โชตะท�าได้อยู่แล้วใช่ไหม? ติดต่อคน ปรึกษาหารือ รักษาเวลา”
                                                                  ิ
                                            ิ
                อาคาริเอ้ยวตัวไปหาเอนโด แต่เอนโดน่งเงียบไม่ตอบ เอาแต่ใช้ส้อมจ้มของท่อย ู่
                       ี
                                                                       ี
          บนจานอย่างไม่สบอารมณ์
                อาคาริหันไปหาอาคุสึที่นั่งอยู่ข้างๆ แววตาเอาเรื่อง
                  ั
                                         ิ
                “นกเขียนไม่ต้องสอบใบประกอบวชาชพไม่ใช่เหรอคะ? หมอหรือพยาบาลต้อง
                                            ี
                                                              ี
          มีใบประกอบวิชาชีพก่อนถึงจะท�างานได้ก็จริง แต่นักเขียนไม่เหมือนกันน่? คุณจิบะยังพูด
          เลยไม่ใช่เหรอคะ”
                                                              ี
                “ใช่แล้ว เพราะไม่มีวุฒิท่สามารถเอาไปย่นได้ทุกท่ ถึงเป็นงานท่ต้องสร้างความ
                                  ี
                                                     ี
                                              ื
          น่าเชื่อถือขึ้นมาด้วยตัวเอง แล้วรักษามันไว้ด้วยตัวเองไงล่ะ”
                                               ึ
                                                        ิ
                                                                       ้
                                              ุ
                                   ุ
                                                                       ั
                            ู
                   ึ
                  ิ
                มซกมองว่าคาพดสมเหตสมผลของอาคสคงจะไปสะกดต่อมไม่พอใจของทงค่ ู
                    ิ
                          �
          มากพอสมควร อาคาริกับเอนโดถึงได้พากันเงียบปากตั้งแต่นั้น
                ช่วงเวลานาอึดอัดไหลผานไป สองคนนั้นกินอาหารจนอิ่มแล้วพากันซุบซิบก่อน
                                 ่
                        ่
          จะลุกออกไป ตอนนั้นมิซึกิถึงได้เผลอถอนหายใจยาว
                “ขอโทษนะ น่าจะไม่ให้มาร่วมโตะตั้งแต่แรก”
                อาคุสึขอโทษอย่างรู้สึกผิด
                “ไม่หรอกครับ! คุณอาคุสึไม่ได้ผิดอะไรเลย...แต่ว่าตกใจหมดเลยนะครับท่อยู่ดีๆ
                                                                     ี
          ก็มาขอให้ฝากเข้ากองบรรณาธิการแบบนั้น คนแบบนี้ก็มีด้วย”
                “ถ้าท�างานเป็นนักเขียนจะเจอค�าขอแบบนี้บ่อยเลยล่ะ”
                “งั้นเหรอครับ...”

                แบบนั้นเหนื่อยแย่เลย
                เขาคิดโน่นคิดนี่เกี่ยวกับทริปนี้มาเยอะก็จริง รวมถึงว่าจะได้ร่วมทัวร์กับคนแบบ

          ไหนบ้าง แต่ก็ไม่นึกว่าจะเจอแต่คนที่ท�าให้คิดว่า ‘นี่ยังเป็นคนอยู่ไหม’ เยอะขนาดนี้

                “เป็นอะไรไปเหรอ?”


                                         46
   43   44   45   46   47   48   49   50