Page 47 - อ่านฟรี เปิดหัวใจในรีสอร์ตปิดตาย (เล่มเดียวจบ)
P. 47

MASAKI KUSUDA


                            ี
                                                      ี
                “ถ้าง้นขอดูงานท่เขียนหน่อยได้รึเปล่า อย่างบล็อกท่มีผู้ติดตามหรือคอนเทนต์ท ี ่
                    ั
          ต้องจ่ายเงินอ่านน่ะ พอจะมีบ้างไหม?”
                “โชตะเล่นทวิตเตอร์อยู่เนอะ ผู้ติดตามเกินร้อยคนเลยใช่ไหม”

                เอนโดพยักหน้าให้กับค�าพูดของอาคาริ
                “ทวีตแนะน�าหนังสือที่อ่านกับความรู้สึกหลังดูหนังจบอยู่ประจ�าครับ”

                             ิ
                                                  ึ
                                                                        ั
                เหมือนเห็นรอยย้มของอาคุสึแข็งค้างไปครู่หน่ง แต่ไม่นานก็เอียงคอ “แบบน้น
          มัน...”
                “ไม่เอาข้อความส้นๆ สิครับ ถ้าไม่มีผลงานจ�านวนหน่งมาให้ดู ผมก็ท�าอะไรไม่
                                                        ึ
                             ั
          ได้หรอกนะ”

                “เอ แต่ถ้าเป็นมืออาชีพ แค่อ่านข้อความส้นๆ ก็น่าจะดูออกไม่ใช่เหรอว่ามีแวว
                                               ั
          รึเปล่า?”

                อาคาริเลิกคิ้วอย่างไม่ยอมรับ
                                                        ี
                                                              ี
                “เอาเป็นว่าแค่ช่วยฝากเข้ากองบรรณาธิการก็พอค่า ท่เหลือเด๋ยวทางน้หาทาง
                                                                    ี
          เอง”
                (หาทางที่ว่าคือทางไหนล่ะเนี่ย)
                         ี
                ให้ฝากคนท่เรียกได้ว่าเป็นมือสมัครเล่น แถมยังไม่รู้จักมักจ่ให้กับคนท่ท�างาน
                                                            ี
                                                                    ี
          ด้วยเน่ยนะ ถ้าตัวเองเจอคงสยอง มิซึกิเฝ้ามองการสนทนาพร้อมกับกระวนกระวายในใจ
              ี
                                                           ็
                                                            ้
                                             ิ
                                                   ่
                                                               ั
                                                         ิ
                                                                     ้
                        ั
                           ี
                                ู
                “ถงอาชพนกเขยนจะถกมองวามความพเศษ แตความจรงกตองรบงาน เขาใจวา ่
                  ึ
                      ี
                                     ่
                                       ี
                                               ี
          อีกฝายต้องการอะไร ประชุมหารือ และจัดการงานท่ตรงตามความต้องการให้เสร็จภายใน
                                                                     ื
              ี
          เวลาท่ก�าหนดเหมือนพนักงานท่วไปน่นแหละ ในตอนน้ผมยังตัดสินไม่ถูกว่าคุณมีพ้นฐาน
                                                  ี
                                 ั
                                     ั
          มากพอจะเป็นคนแบบนั้นหรือเปล่า และสามารถเขียนบทความที่เขาต้องการได้เสร็จทัน
          เวลาไหม ต้องขอโทษด้วยนะ ผมคงฝากคุณเข้ากองบรรณาธิการไม่ได้”
                มิซึกิไม่จ�าเป็นต้องเป็นห่วงเลย อาคุสึพูดสิ่งที่ควรพูดอย่างสุภาพออกไปแล้ว
                                         45
   42   43   44   45   46   47   48   49   50