Page 14 - อ่านฟรี เปิดหัวใจในรีสอร์ตปิดตาย (เล่มเดียวจบ)
P. 14

เปดหัวใจในรีสอร์ตปดตาย
                                 ิ
                                               ิ

                “ต้องมีสิ ร้านค้าในโรงแรมก็ได้”
                “นั่น...สินะครับ...ถ้าไม่ลืม...”

                เขาตอบรับได้ไม่เต็มปาก

                “เพิ่มของฝากเข้าลิสต์ไปเลยสิ”
                อีกฝายย�้ามาอีกครั้ง

                ขืนบอกไปตามตรงว่าเขาไม่ได้ท�าลิสต์แบบนั้นมาตั้งแต่แรกแล้วคงจะโดนมองว่า

          เป็นพวกไม่ดูบรรยากาศซะเปล่าๆ มิซึกิจึงได้แต่ปนย้มฝนๆ “ครับ เข้าใจแล้ว” เขาไม่ม ี
                                                 ิ
          ครอบครัวที่เฝ้ารอของฝากจากทริปอย่างใจจดใจจ่อ เพื่อนก็ไม่มีเช่นกัน

                  ื
                                                 ั
                เม่อทักทายบอกลาเสร็จมิซึกิก็เดินออกจากช้น เซนเซอร์บนประตูตอบสนองชิป
          ที่ฝงอยู่ในไอดีการ์ด ป้ายบนบูทของมิซึกิถูกเปลี่ยนเป็นค�าว่า ‘ไม่อยู่’
                เขาเดินผ่านโถงทางเข้าอันกว้างขวางของอาคารบริษัทออกไปด้านนอก แม้ฝนท ี ่

                                                      ื
             ั
                               ื
          ตกต้งแต่เช้าจะหยุดแล้ว แต่พ้นถนนยังคงเปยก สายลมอุ่นช้นของเดือนมิถุนายนไล้ผ่าน
          แก้ม
                     ่
                    ิ
                     ุ
                        ้
                                 ี
                                          ิ
                                              ั
                                             ึ
                   ึ
                                                       ี
                                                              ้
                                                                       ่
                                                  ุ
                                                    ี
                                                    ้
                            ั
                 ิ
                                                  ่
                มซกมงหนาไปยงสถานรถไฟพลางคดถงวนพรงน เตรยมการพรอมสรรพ ไมนา ่
          จะลืมอะไร แต่ว่า...ไว้กลับไปแล้วจะลองเช็กข้าวของทุกอย่างใหม่อีกที
                อย่างที่บอกรุ่นพี่ มิซึกิแทบไม่เคยไปเที่ยวแบบส่วนตัวเลย ครอบครัวเคยพาไป
          ทะเลหรือภูเขามาตั้งแต่สมัยเด็กก็จริง แต่ในช่วงฤดูใบไม้ผลิของปที่มิซึกิขึ้นชั้น ม.ต้น ยัง
          ไม่ทันคุ้นเคยกับเครื่องแบบดี ครอบครัวก็โดนลูกหลงจากอุบัติเหตุบนทางด่วนจนจากไป
                              ี
                     ั
           ั
                          ี
          ท้งคู่ หลังจากน้นมาพ่สาวท่อายุห่างกันห้าปก็พยายามอย่างหนักในฐานะผู้ปกครอง แต่
                                                  ั
          พน้องเหลออย่กนสองคนแบบนจึงไม่ค่อยมีโอกาสชวนกนไปเทยวเล่นหรอเดนทางไกลสก
                    ู
                                                       ่
                 ื
                                                              ื
                     ั
                                                       ี
                                ี
                                ้
                                                                        ั
                                                                ิ
           ี
           ่
          เท่าไร
                                                                  ี
                                                                  ่
                                                                    ื
                                                             ่
                                                              ่
                                                                 ่
                                                      ็
                         ่
                                    ิ
                                        ั
                              ่
                           ี
                         ี
                                           ้
                                                 ี
                                                 ่
                แมแตตอนทเรยนตอมหาวทยาลยไดเพราะพสาว กสบายแคชวงไมกเดอนแรก
                     ่
                   ้
          หลังจากนั้นเช้ายันเย็นก็ง่วนอยู่แต่กับงานพิเศษหรือไม่ก็เรียนหนังสือ ต่อให้เรื่องเงินทอง
                                         12
   9   10   11   12   13   14   15   16   17   18   19