Page 48 - อ่านฟรี! [นิยาย] if รักนี้เริ่มต้นที่โลกอีกใบ (เล่มเดียวจบ)
P. 48

if รักน้เร่ ิมต้นทโลกอีกใบ
                                            ่
                                            ี
                                     ี
                                                                    ั
                คร้นบิดตัวท้งท่ไม่เข้าใจแล้วพยายามจะลุกข้น ความเจ็บปวดก็แล่นไปท่วร่างอีก
                                                ึ
                           ี
                         ั
                  ั
          ครั้งจนต้องยู่หน้า โองามิเข้ามาช่วยโดยสอดแขนมาด้านหลังอากิฮิโตะทันที
                “นายท�าอะไรมาเนี่ย อย่าบอกนะว่าดื่มจนเมาเละ?”
                เมื่อโองามิช่วยประคองให้ลุกขึ้นมา เขาก็มองไปรอบๆ พบบันไดทอดยาวขึ้นไป
          ยังศาลเจ้าที่อยู่ด้านข้าง อากิฮิโตะเงยหน้ามองเสาโทริอิตรงหัวบันไดแล้วส่ายศีรษะช้าๆ

                “เปล่า คิดว่า...น่าจะตกลงมาจากบันไดนี่แล้วหมดสติไป”

                                 ึ
                สีหน้าโองามิแข็งเกร็งข้นทันใด เงยหน้ามองบันไดพร้อมกับอากิฮิโตะก่อนจะร้อง
          เฮ้ยเสียงต�่า

                “ตกมาจากความสูงระดับนั้น กระดูกไม่เป็นไรแน่เหรอ? เรียกรถพยาบาลดีกว่า

          มั้ง?”
                                                                   ั
                                   ิ
                ปกติโองามิท�าท่าวางโตหย่งผยองเสมอ คงเข้าใจไปว่าสถานการณ์เข้าข้นรุนแรง
          ถึงได้ท�าสีหน้าจนมุม เหมือนจะเรียกรถพยาบาลเสียเด๋ยวน้ อากิฮิโตะจึงลนลานหมุนไหล่
                                                 ี
                                                    ี
          ให้ดู
                “ไม่เป็นไร ไม่ได้เจ็บตรงไหนมากมาย...คือก็เจ็บพอสมควรแหละ แต่ไม่ได้ขนาด

          นั้น”
                “จริงเหรอ?”

                อากิฮิโตะพยักหน้าตอบกลับพลางหมุนแขนอีกข้างให้ดูเช่นกัน ถึงจะเจ็บแต่ก็ไม่
                                                            ี
          ได้เจ็บปวดรุนแรงเหมือนกระดูกหัก เทียบกับการตกลงมาจากบันไดท่สูงขนาดต้องแหงน
                            ี
          หน้ามองแล้วกลับจบลงท่บาดเจ็บเพียงเล็กน้อย เพราะโชคดีหรือเป็นผลจากการนมัสการ
          กันนะ
                “ไม่เป็นไรสินะ? ยืนไหวไหม?”

                                                         ี
                แม้จะตอบกลับไปว่า ‘ไม่เป็นไร’ โดยอัตโนมัติ แต่ทันทีท่เหยียบลงบนพ้น ความ
                                                                   ื
          เจ็บแปลบก็วิ่งปราดขึ้นมาตรงข้อเท้า โองามิที่สังเกตเห็นดึงแขนอากิฮิโตะพาดไหล่ตัวเอง


                                         46
   43   44   45   46   47   48   49   50