Page 62 - อ่านฟรี! เซียนสาวซ่อนกาย 2
P. 62

อนกำ
             ียนสำ
                  วซ
                         ย 2
           เซียนสำวซอนกำย 2
           เซ
           ใต้เท้าให้ความเปšน¸รรมด้วยเจ้าค่ะ”
                  แม่นมชุยถือตนว่าเปšนแม่นมติดตามเจ้าสาวของตระกูลจ้าว คิดว่า
           ตนสามารถออกหน้าแทนฮูหยินได้ นางเช่อว่าเห็นแก่หน้าตาของจ้าวก๋วกง
                                                                    ั
                                             ื
                ี
             ื
           เร่องน้เขาจะต้องให้ค�าอ¸ิบายกับตระกูลจ้าว ท่าทีและน้าเสียงจึงแข็งกร้าว
                                                        �
           ¢Öé¹ÁÒ
                  เดิมอี้เฟยไม่ใส่ใจ ครั้นได้ยินเรื่องนี้สีหน้าก็เปลี่ยนไป

                  “มีหญิงบุกเข้าห้องของฮูหยิน?”
                                              ื
                                                 ้
                              ่
                                       ี
                                              ่
                                     ่
                                                                  ิ
                                                              ิ
                                                         ั
                  “ใช่เจ้าค่ะ!” แมนมชุยไมเพยงเล่าเรองทงหมด ยงต่อเตมเสรมแต่ง
                                                 ั
                  ี
           “หญิงผู้น้บังอาจมาก ข่มขู่ฮูหยินของพวกเรา ให้ฮูหยินจับตาดูใต้เท้าให้ดี!
                                          ี
                                                        ี
           ช่างน่าขันนัก! ฮูหยินและใต้เท้าใช่คนท่นางจะพูดถึงได้ท่ไหน ใต้เท้าจะต้อง
                                                        ่
                                            ้
                                                 ้
                              ้
                             ่
           จับตัวนางแพÈยาที่ไมรูที่มาที่ไปนางนี้ใหได้ ใหมาคุกเขาขอโทÉเบื้องหน้า
           ฮูหยินถึงจะถูก!”
                  อี้เฟยจ้องหน้านาง “เจ้าจับตัวนางได้?”
                  “นางหนีไปเจ้าค่ะ บ่าวจึงรีบมารายงานใต้เท้า!”
                  “ช่างบังอาจนัก...”
                  “ใช่แล้วเจ้าค่ะ นางแพÈยาผู้น้บังอาจย่งนัก ไม่รู้จักละอายสักนิด...”
                                                ิ
                                          ี
                                                                     ื
           จู่ๆ เสียงก็ขาดไป เห็นเพียงแม่นมชุยถูกอ้เฟยเตะจนกระเด็นล้มลงบนพ้น
                                             ี
                  ทุกคนต่างตกตะลึง ต่อมาได้ยินใต้เท้าเอ่ยปากอย่างเย็นชา
                                                             ิ
                  “ไปดูซิว่าตายหรือยัง ถ้ายังไม่ตายก็เอานางกลับไปท้งท่จวนจ้าว
                                                                ี
                                                          ู
                                                                   ็
                                                               ี
                                                               ้
                                       ู
                                             ั
                                 ั
                               ็
             ื
           เรองของใต้เท้าอย่างข้ากยงกล้าพด ช่างบงอาจจรงๆ” พดจบอเฟยกก้าว
             ่
                                                    ิ
           ยาวๆ จากไป ไม่¦่านางในดาบเดียวก็เห็นแก่หน้าตระกูลจ้าวแล้ว
       60
   57   58   59   60   61   62   63   64