Page 71 - อ่านฟรี! เซียนสาวซ่อนกาย 1
P. 71

ยี
                                                                     ย
                                                                 ม
                                                                  เ
                                                                  
                                                                   ห
                                                                       น
                                                                โ โมเหยียน
            เถรตรง ข้อเสียอย่างเดียวก็คือซ่อเกินไป ข้ารับรองเลยว่าถ้าท่านอาจ้าวไม่
                                      ื
            ซื่อสัตย์ คนทั้งเมืองก็ไม่มีสักคนที่ซื่อสัตย์”
                   อาจ้าวขมวดคิ้ว “อย่าเอาค�าพูดที่เจ้าใช้ชมสาวๆ มาชมข้า ข้าฟัง
            แล้วอายยิ่งนัก!”
                   พ่อค้าหาบเร่ได้ยินก็สะอึก ใช้ข้อศอกกระทุ้งเขา “เอะ ข้าช่วยท่าน

            อยู่นะ ท่านนี่มัน...”

                   “ข้าก็เป็นเช่นนี้ จะเช่าหรือไม่เช่ารถแล้วแต่ลูกค้า ข้าไม่ชอบฝ„นใจ
            ใคร เจ้าชมข้าเกินไป ข้าไม่ชอบ”

                   พ่อค้าหาบเร่ถูกเขาตัดบทก็หมดค�าพูด รู้สึกอึกอักไม่รู้จะพูดอะไร

            ดี อันจื่อเซวียนกลับรู้สึกขบขันบทสนทนาของพวกเขา
                   นางขึ้นรถของอาจ้าวก่อนหันกลับมายิ้มให้พ่อค้าหนุ่ม

                   “เช่นนั้นรบกวนพี่ชายช่วยข้าขนแป้งผัดหน้าขึ้นรถ”

                                     ิ
                             ้
                                 ่
                                                               ่
                                                                      ่
                                                    ั
                                                              ็
                             ิ
                           ่
                   พ่อค้าหนมยมอยางเบกบาน “ได้เลยขอรบ!” ต่อมากหอของอยาง
                           ุ
            คล่องแคล่วขนมาไว้บนรถ
                   อาจ้าวถาม “แม่นางน้อยจะไปที่ใด”
                       ื
                                                       ี
                   อันจ่อเซวียนไม่รู้จริงๆ ว่าจะไปท่ไหน ข³ะท่นางลังเล อาจ้าวถาม
                                             ี
            ขึ้นอีก “แม่นางน้อยมาตามหาคนหรือ”
                   อันจ่อเซวียนได้ยินเขาพูดเช่นน้ก็ถามอย่างสงสัย “ท�าไมจึงคิดเช่น
                                                                   ิ
                                            ี
                       ื
            นั้น”
                   “เห็นแม่นางน้อยก็รู้แล้วว่ามาจากที่อื่น”
                                                                      ื
                       ื
                                                      ื
                   อันจ่อเซวียนเพ่งเดินทางไกลเป็นคร้งแรก เร่องอะไรก็อยากรู้ เร่อง
                                                ั
                                ิ
                                                                      ื
            อะไรก็อยากเรียนจึงถามอย่างสงสัย “ไยท่านแค่ดูก็รู้สึกว่าข้ามาจากท่อ่น
                                                                     ี
            ไม่ใช่คนในเมือง”
                                                                          69
   66   67   68   69   70   71   72   73   74   75   76