Page 30 - อ่านฟรี สายเลือดมนตรา พายุบุปผา
P. 30

สายเลือดมนตรา
                                          ุ
                                         ุ
                                       พายบปผา
                “ชิ ถึงเวลาแล้วเหรอ ถ้าได้ต่ออีกสักหน่อยคงส�าเร็จสมใจอยากแล้ว”
                                                                       ี
                                                              ิ
                ดูเหมือนเสียงเรียกของธีโอจะท�าให้โนอาห์ยอมตัดใจถึงได้ถอนน้วออกไปในท่สุด
                                                         ี
          มาโฮโระถอนหายใจด้วยความโล่งอกก่อนทรุดลงไปนอนแผ่บนท่นอน เกือบไปแล้ว ถ้า
          ธีโอไม่เคาะประตู ตนคงเข้าไปในดินแดนที่ไม่รู้จักแล้ว
                                       ี
                ทว่าโล่งใจได้ไม่ทันไรมาโฮโระท่นอนหมดสภาพอยู่บนเตียงก็ถูกโนอาห์จับพลิก
                                                                        ั
          หงายแล้วแนบร่างซ้อนทับลงมา แกนร้อนของโนอาห์สัมผัสแกนร้อนของมาโฮโระ จากน้น
          โนอาห์ก็เริ่มเสียดสีมันอย่างรุนแรง
                “อ้า อะ...!!”

                ความหฤหรรษ์ซ่งถูกกักขังเอาไว้ถูกปลดปล่อยออกมาในคราวเดียว มาโฮโระ
                             ึ
                                           ี
          ร้องเสียงแหลมสูงขณะทะยานสู่ฝั่งฝัน ทันทีท่ส่วนลับโดนถูไถของเหลวร้อนก็พุ่งทะลัก
          มาโฮโระส่งเสียงราวกรีดร้องพลางบิดเร่าอยู่บนเตียงนอน โนอาห์ก็ระบายความปรารถนา

          ตามมาติดๆ ของเหลวขุ่นของทั้งสองต่างกระเด็นใส่หน้าท้องของมาโฮโระ
                “รู้สึกดีชะมัด ไปล้างตัวแล้วกินอาหารเช้ากันเถอะ”

                               ี
                ดูท่าคงปลอดโปร่งท่ได้ปลดปล่อย โนอาห์เลยยอมลุกจากเตียงอย่างง่ายดาย
          ในขณะท่มาโฮโระยังนอนเหม่องุนงงอยู่ แม้แต่ตอนโนอาห์ใช้ผ้าเปยกเช็ดบริเวณเลอะเทอะ
                ี
          ให้มาโฮโระก็ยังนอนแน่น่ง อาการเสียวซ่านแสนหวานยังหลงเหลืออยู่บริเวณใต้ท้องน้อย
                            ิ
          ตลอดเวลา พอโดนกระตุ้นด้านในร่างกายจึงอ่อนล้าไปทั้งตัว
                “เอ้า เดี๋ยวฉันอุ้ม”

                โนอาห์ย้มร่าพลางโอบร่างมาโฮโระข้น ท้งท่เป็นผู้ชายเหมือนกันแต่โนอาห์กลับ
                                              ั
                                                ี
                                           ึ
                       ิ
          ช้อนอุ้มมาโฮโระได้อย่างสบายๆ มาโฮโระรีบขดตัว “ผมเดินเองได้” ทว่าโนอาห์ไม่ฟังแล้ว
          ยังพาไปยังห้องน�้าซึ่งเชื่อมต่อกับห้อง จากนั้นวางลงในอ่างอาบน�้าที่เต็มไปด้วยน�้าอุ่นๆ
                หลงจากกิจกรรมอย่างว่า โนอาห์จะช่วยทาความสะอาดร่างกายมาโฮโระอย่าง
                                               �
                   ั
          ทะนุถนอมเสมอ ดูเหมือนจะชอบสัมผัสร่างกายของมาโฮโระมากจริงๆ เขาช่วยล้างตัวให้


                                         28
   25   26   27   28   29   30   31   32   33   34   35