Page 25 - อ่านฟรี สายเลือดมนตรา พายุบุปผา
P. 25

HANA YAKOU


          มาโฮโระกลั้นหายใจ
                “รุ่นพี่โนอาห์ เอ่อ ท�าแบบนี้...ตั้งแต่เช้า...”

                ขืนไม่จัดการอะไรสักอย่างมีหวังอารมณ์ครอบง�าสมองเหมือนทุกทีแน่ มาโฮโระ

                                ั
          พยายามหนีจากเตียง ทันใดน้นมือของโนอาห์ก็โอบรัดรอบเอวและดึงตัวมาโฮโระเข้าไป
          แนบชิดยิ่งกว่าเดิม

                “ตรงนี้รู้สึกดีขึ้นเยอะแล้วไม่ใช่เหรอ? เป็นเพราะฉันหมั่นท�าให้คุ้นชินทุกวัน”

                น้วยาวๆ คืบคลานเข้ามาในกายของมาโฮโระ โนอาห์งอน้วเล็กน้อยและเร่มถูไถ
                 ิ
                                                                     ิ
                                                          ิ
          ที่ส่วนนูนด้านใน แค่สัมผัสโดนนิดเดียวมาโฮโระก็ทนไม่ไหวแล้ว เขาขดตัวบนผ้าปูที่นอน
                                                 ี
          อีกคร้ง น้วของโนอาห์ควานหาต�าแหน่งเสียวสะท้านท่อยู่ด้านใน มาโฮโระหายใจติดขัด
              ั
                 ิ
          นิ้วสองนิ้วเคล้นคลึงและกดเบาๆ ท�าให้กึ่งกลางร่างกายของมาโฮโระค่อยๆ ชูผงาด
                “รุ่น พี่...โน อาห์ ยะ อย่า...”

                          ั
                                                                         ั
                  ื
                เม่อคืนตรงน้นก็โดนโจมตีตลอด ท�าเอามาโฮโระปลดปล่อยหลายต่อหลายคร้ง
                             ี
                                                         ั
          ก่อนมีความสัมพันธ์แบบน้กับโนอาห์ มาโฮโระไม่เคยรู้มาก่อนว่าบ้นท้ายของตนจะรู้สึกได้
                             ิ
                                         ี
                               ิ
                                       ิ
          มากมายขนาดน้ แค่โดนน้วจ้มข้างใน ส่งท่อยู่ด้านหน้าก็ชูชันทันที แถมยังเผลอส่งเสียง
                      ี
          แปลกๆ เนื้อตัวก็ร้อนผ่าวไปหมด
                “นายไม่ได้รังเกียจใช่ไหม งั้นพูดสิว่ารู้สึกดี”
                โนอาห์กัดติ่งหูของมาโฮโระก่อนเอ่ยวาจาเชิงกลั่นแกล้ง นิ้วเรียวยาวของโนอาห์
          ควานลึกเข้ามาข้างใน อาจเพราะยังมีของเหลวลื่นๆ ที่เขาละเลงใส่เมื่อคืนค้างอยู่จ�านวน
          มาก ทุกครั้งที่โนอาห์ขยับนิ้วจึงเกิดเสียงเฉอะแฉะหยาบโลนชวนจักจี้หู

                “อย่า อ้า... อะ...”
                                                                 ั
                 ิ
                น้วของโนอาห์ขยับเร็วข้น มาโฮโระครางเสียงหวานออกมาโดยไม่ได้ต้งใจ โนอาห์
                                 ึ
          ใช้ปากขบดึงติ่งหูของมาโฮโระท�าเอามาโฮโระเสียวสะท้านไปทั้งตัว
                “ตรงนี้ก็ดีขึ้นแล้วเหมือนกัน”


                                         23
   20   21   22   23   24   25   26   27   28   29   30