Page 28 - อ่านฟรี! แม่ทัพขอแต่งงาน เล่มเดียวจบ
P. 28
อแตงงำ
แมทัพขอแตงงำน
แมท
ัพข
น
อย่างมีความสุขแล้วกัน
ั
ิ
ผ่านไปสองเดือนกว่าหล่วฮุ่ยเหนียงลืมฉู่สยงไปหมด จนกระท่ง
เขาปราก¯ตัวขึ้นอีกครั้ง
หนนี้ยิ่งแล้วใหÞ่ เขาต้อนนางไปยังมุมก�าแพงด้านหลังº้าน
“เจ้าไม่ได้พบเขาสามปีแล้วกระมัง อยู่กับบัณ±ิตมีประโยชน์อันใด
หากเขาสอบระดับเมืองหลวงไม่ผ่าน เจ้าก็จะอยู่อย่างเป็นม่ายไปตลอด
หรือ”
“อย่าเพ่งรีบกัดข้า ¿˜งข้าพูดให้จบก่อน หากเจ้ายอมเลิกรากับเขา
ิ
ติดตามข้า ข้าไม่ปล่อยให้เจ้าเฝ‡าเรือนหอร้างแน่นอน”
“ฝ˜›งนี้กัดไปแล้ว เปลี่ยนที่กัดเถอะ เจ้าควรรู้ไว้ว่าคนที่กัดข้าฉู่สยง
แล้วปลอดภัยไม่เป็นอะไร มีเพียงเจ้าคนเดียว”
ั
ิ
หล่วฮุ่ยเหนียงโกรธจนตัวส่น แม้นางหน้าตาใช้ได้ แต่ไม่ได้งดงาม
ั
ี
ี
ิ
พอท่จะท�าให้บุรุษถวิลหาถึงเพียงน้ ย่งไปกว่าน้นแต่ละวันนางวุ่นอยู่กับการ
ท�างานº้าน ดÙแลแม่ÊามีและลÙกªาย ไม่มีเวลาว่างดÙแลตัวเอง เª่นในยาม
ิ
ี
น้นางผมเผ้ากระเซอะกระเซิง ร่างกายมอมแมม เน้อตัวยังมีกล่นเหม็นจาก
ื
ี
ี
ี
ตอนท่ช่วยแม่สามีปลดทุกข์ ขนาดน้แล้วเขายังจับจ้องได้ถึงเพียงน้ ราวกับ
เสือร้ายตะครุบแกะก็ไม่ปาน
เช่นนี้เขายังจะกินลง ยิ่งกว่าสัตว์เดรัจฉานเสียอีก!
“ถ้าเจ้ากล้าแตะตัวข้า ข้าจะ¦่าตัวตาย!”
้
ั
“อย่าบุ่มบ่าม ขาไม่คิดจะแตะต้องเจ้าวันน้ เพียงแต่จะหารือกบเจ้า
ี
ก่อน ให้เจ้ารู้ความตั้งใจของข้า จะแตะต้องเจ้าก็ต่อเมื่อเป็นคืนเข้าหอของ
เรา แต่ถ้าเจ้ายินยอมก็ไม่ใช่ว่าจะเลื่อนเวลาไม่ได้...โอย!”
26
