Page 48 - อ่านฟรี! รักหมดใจ MY HERO เล่มเดียวจบ
P. 48
สัมผัสใจ
ส ่ ือวิญญาณ
ความหวาดกลัวให้คนรอบข้าง และท�าให้มิโคโตะถูกทอดทิ้งให้อยู่โดดเดี่ยวอย่างสิ้นเชิง
่
่
้
ดูเหมือน ‘พวกเขา’ คือผู้คนที่ไมได้อยูในโลกนี้แลว...สิ่งที่มิโคโตะเห็นคือคนตาย
ในสภาพตอนยังมีชีวิตอยู่
มิโคโตะตระหนักถึงความจริงนี้ก่อนขึ้นชั้นประถมศึกษา เขาเห็นโปสเตอร์ติดอยู่
ี
ี
ื
ึ
ึ
ึ
ตรงส่แยกละแวกบ้าน ต�ารวจท�าโปสเตอร์น้ข้นเพ่อหาพยานอุบัติเหตุชนแล้วหนีซ่งเกิดข้น
่
ื
่
้
ู
ี
้
ตรงสแยกเมอไมก่วันก่อน ทว่าใบหนาของผเสียชีวิตบนโปสเตอร์เหมือนใบหน้าของชาย
ี
่
ที่มิโคโตะเพิ่งวาดตรงสี่แยกนั้นไม่มีผิด
ั
ื
...นอกจากตนแล้วไม่มีมนุษย์คนไหนมองเห็นคนตาย การมองเห็นน้นเป็น ‘เร่อง
แปลก’
ในที่สุดมิโคโตะก็ตระหนักถึงความจริง แม่อ้อนวอนทั้งน�้าตา ขอให้มิโคโตะหยุด
ี
วาดภาพน่าขนลุกพวกน้น ถ้าแกวาดของแบบน้ทุกคนจะมองว่าเป็นเด็กประหลาด ขอร้อง
ั
ล่ะ ช่วยกลับไปเป็นเด็กปกติทีเถอะ แม่ว่ากล่าวเขาแบบนี้นับครั้งไม่ถ้วน
แต่ไม่ว่าแม่จะร้องไห้หนักขนาดไหน มิโคโตะก็ไม่สามารถหยุดวาดภาพได้ ใน
รายการพิเศษทางโทรทัศน์และอินเทอร์เน็ตบอกว่าพวกเขา...ผู้ตายที่วนเวียนอยู่ในโลกนี้
ี
คือคนท่ยังยึดติดกับชีวิต จึงคอยตามหลอกหลอนคนเป็นให้เผชิญความทุกข์ทรมาน ทว่า
มิโคโตะไม่คิดเช่นนั้น
ั
พวกเขาแค่อยู่ตรงน้นอย่างสงบ สภาพภายนอกไม่ได้อาบเลือด หรือดูสยดสยอง
ั
ี
อย่างในหนังสยองขวัญ ถ้าไม่นับร่างกายท่โปร่งใสเล็กน้อยก็ไม่ต่างจากคนเป็นเลย อีกท้ง
ยังถ่ายทอดความคิดเลือนรางมาให้ได้ด้วย มิโคโตะจึงได้รู้ว่าพวกเขาไม่ได้อยู่ตรงนี้เพราะ
อยากแก้แค้นหรือมีเรื่องคาใจใดๆ แค่นึกถึงวันเวลาเก่าๆ เท่านั้น
มิโคโตะในวัยเด็กหลงใหลรูปลักษณ์ของพวกเขา การได้สเกตช์ภาพของพวกเขา
ิ
ื
ื
ื
ี
เป็นเร่องสนุกและต่นเต้นย่งกว่าเกมหรือมังงะท่เพ่อนๆ ในโรงเรียนติดกันงอมแงมเสียอีก
แม่บอกว่าถ้าอยากวาดรูปจริงๆ ก็ขอให้วาดรูปคนหรือสัตว์ท่มีชีวิต มิโคโตะลอง
ี
46
