Page 47 - อ่านฟรี! รักหมดใจ MY HERO เล่มเดียวจบ
P. 47
AOI MIYAO
ี
แต่ทันทีท่หวนนึกถึงเงาท่ประกบติดชายหนุ่ม ความรู้สึกพลุ่งพล่านพลันมอดดับ
ี
ราวกับถูกสาดด้วยน�้าเย็น
“...คนคนนั้นเป็นใคร...”
พออยู่ตัวคนเดียวมิโคโตะก็เปดสมุดสเกตช์ภาพซึ่งพกติดตัวตลอดเวลาที่ตื่น
ี
ภาพวาดบนสมุดหน้าล่าสุดคือโครงหน้าเบลอๆ เป็นภาพท่สเกตช์ข้นระหว่าง
ึ
มองเซนริจดจ่ออยู่กับภาพวาดสะสมของมิโคโตะ
เรือนผมยาวและโครงหน้านุ่มนวลท�าให้พอคาดเดาได้ว่าเป็นผู้หญิง ทว่าใบหน้า
ที่เป็นส่วนส�าคัญกลับราบเรียบ หากถามว่ามิโคโตะวาดภาพใคร ก็จ�าต้องตอบว่า
...คนที่ไม่ได้อยู่บนโลกนี้แล้ว
ั
ิ
ิ
มิโคโตะมองเห็นส่งมหัศจรรย์ต้งแต่เร่มจ�าความได้...สมัยยังอาศัยอยู่กับพ่อแม่
ในโตเกียว
้
้
่
้
้
้
เหนือผิวแมน�้าที่มีตนกกขึ้นรายลอม กลางถนนที่ตัดกัน ใตเงาตนไม มุมอาคาร
ี
เรียนยามพลบค่า...พวกเขายืนส่ายไหวอยู่ตามท่ต่างๆ ท้งเพศ วัย และเคร่องแต่งกายท ่ ี
ื
�
ั
ั
สวมใส่ล้วนแตกต่างกันไป ทว่ามีจุดร่วมใหญ่ๆ อยู่อย่างหน่ง น่นคือนอกจากมิโคโตะแล้ว
ึ
ไม่มีมนุษย์คนไหนเห็นโครงร่างที่ส่ายไหวคล้ายไอร้อนนี้เลย
ี
้
ิ
็
ี
ั
ุ
มโคโตะในวัยเดกชไปยงจดท่พวกเขาอยู่ และพยายามบอกหลายต่อหลายครง ้ ั
ั
ี
ว่าพวกเขาอยู่ตรงน้น ทว่ามนุษย์รอบตัวกลับเอาแต่ท�าท่าขนลุก ด้วยเหตุน้มิโคโตะจึงเร่ม
ิ
ิ
ิ
วาดภาพพวกเขาลงในสมุดสเกตช์ภาพท่เพ่งได้รับเป็นของขวัญวันเกิด มโคโตะคิดอย่าง
ี
บริสุทธิ์ใจว่า ถ้าท�าเช่นนั้นคนรอบตัวจะยอมเชื่อว่าพวกเขามีตัวตนอยู่จริงๆ
ิ
ี
ทว่าผลลัพธ์กลับตรงกันข้าม มิโคโตะใช้ดินสอวาดส่งท่ไม่มีใครมองเห็นออกมา
ึ
ื
ได้โดยไม่มีใครสอน ภาพวาดซ่งสมจริงมากจนแทบไม่อยากเช่อว่าเป็นฝมือเด็กกลับสร้าง
45
