Page 23 - อ่านฟรี ท่านสามีคนสำคัญของโซระ
P. 23

NOHARA SIGERU


                  ถึงจะดีกว่าโดนโจรภูเขาจู่โจมมากนัก แต่การเดินทางโดยมีบุรุษผู้น่าเกรงขาม

           ห้อมล้อมก็บีบให้สุเตะตึงเครียดไปอีกแบบ
                  จากท่น่ไปจนถึงฮายาเสะอุระจะต้องเดินทางร่วมกับคนเหล่าน้ จะปิดบังตัวตน
                      ี
                                                                ี
                        ี
           ที่แท้จริงได้จนกว่าจะถึงปลายทางหรือไม่นะ
                  ต่อให้ไปถึงฮายาเสะอุระโดยสวัสดิภาพแล้ว ความตึงเครียดนี้ก็ย่อมอยู่กับสุเตะ
           เป็นเงาตามตัว บางทีคงจะอยู่ตลอดไปจนกระทั่งเขาหมดลมหายใจ

                                               ื
                  คนดูแลยกม้อเย็นมาให้แล้วรีบออกไปเม่อจัดโตะเสร็จ น่เป็นขบวนส่งตัวเจ้าสาว
                           ื
                                                          ี
           ผู้เป็นถึงท่านหญิงของแคว้น ปกติแล้วการท้งให้ท่านหญิงกินอาหารเย็นในห้องตามล�าพัง
                                           ิ
           ถือเป็นเรื่องผิดสามัญส�านึก แต่สุเตะที่ไม่เคยใช้ชีวิตในคฤหาสน์ย่อมไม่รู้เรื่องนี้
                               ี
                  เขาโดนขังอยู่ในเก้ยวตลอดทาง ไม่ได้รับอนุญาตให้เลิกม่านไม้ไผ่ข้นเล่นๆ เม่อ
                                                                          ื
                                                                  ึ
           ถึงที่พักแล้วทุกคนมักท�าตัวห่างเหิน ท่าทางเหมือนไม่รู้จะรับมือกับสุเตะอย่างไรดี ท�าให้
           สุเตะรู้สึกเกรงใจอยู่ทุกวัน
                       ี
                  เวลาท่ได้อยู่ในห้องคนเดียวเช่นน้ และเหม่อมองอาหารเย็นโดยไม่เกิดความ
                                           ี
           หิวโหย คือช่วงเวลาอิสระเพียงหนึ่งเดียวส�าหรับสุเตะ

                                 ี
                             ี
                  พวกคนหามเก้ยวท่มาจากอิคุบิพร้อมกับสุเตะคงล้อมวงกินอาหารเย็นกันอยู่
                                                      ี
                                                       ี
           อาจก�าลังผลัดกันรินสุราพลางปรึกษากันว่าจะหนีไปจากท่น่เม่อไรดีอยู่ก็ได้ คนฝ่ายอิคุบ ิ
                                                         ื
           ต่างหวาดกลัวบรรดานักรบบึกบึนจากฮายาเสะอุระกันถ้วนหน้า ไม่รู้ว่าเช้าวันพรุ่งน้จะยัง
                                                                       ี
           เหลืออยู่สักกี่คน
                  วัดบนภูเขาเงียบสงัด ห้องด้านในที่สุเตะอยู่ไม่ได้ยินเสียงคนเลยแม้แต่น้อย

                                                       ี
                  เขาเง่ยหูฟังสภาพด้านนอก เม่อแน่ใจแล้วว่าไม่มีว่แววคนสุเตะจึงค่อยๆ เล่อน
                      ี
                                                                         ื
                                        ื
           ประตูเปิดแล้วออกไปยังระเบียงทางเดินที่หันออกสู่สวน
                  ดวงอาทิตย์ลับฟาไปนานแล้ว จันทร์เกือบเต็มดวงทอแสงส่องสวน รอบข้างยังคง
           เงียบสงัด ได้ยินเพียงเสียงแมลงแผ่วเบา เสียงร้องท่คล้ายเสียงขัดถูก้อนหินน้นสงบเสง่ยม
                                                                         ี
                                                                  ั
                                                ี
                                          21
   18   19   20   21   22   23   24   25   26   27   28