Page 11 - อ่านฟรี! ตื่นมาอีกทีก็รักคนนี้เข้าซะแล้ว! (เล่มเดียวจบ)
P. 11

“จากค�าให้การของพยาน เอ่อ คุณชิมาโนะ อาซาฮิ ช่วงเวลาประมาณส่ทุ่มส่สิบ
                                                                    ี
                                                                       ี
                  ื
                      ึ
          นาทีของเม่อคืนซ่งเป็นวันเสาร์ท่ 3 สิงหาคม ขณะเดินข้ามสะพานลอยบนถนนสายหลัก
                                 ี
                      ึ
                                                       ี
          จู่ๆ คุณก็ยกมือข้นปดหน้าพร้อมตะโกนออกมาว่า ‘จริงเหรอเน่ย!’ ก่อนจะเสียการทรงตัว
          และกลิ้งตกบันไดจนหมดสติไป ถูกต้องไหมครับ”
                                                    ึ
                     ี
                                                  �
                                                                        ี
                                                              ื
                ขณะน้อาซาฮิอยู่ในห้องผู้ปวยสีขาวโพลน เขาอ้าอ้งไปช่วขณะเม่อถูกต�ารวจท่น่ง ั
                                                        ั
          อยู่ข้างเตียงสอบถาม
                            ั
                                                      ั
                                                 ั
                เจ้าคนซุ่มซ่ามน่นเป็นใครกัน แม้จะคิดแบบน้น แต่น่นอาจเป็นตัวเองจริงๆ ก็ได้
          เขาจ�าอะไรไม่ได้เลย
                “ผม...จ�าอะไรไม่ได้เลยครับ”
                                                  ึ
                เพราะเจ้าหน้าท่ตารวจเป็นคนถาม อาซาฮิจงพยายามตอบด้วยถ้อยคาและ
                             ี
                              �
                                                                     �
          น�้าเสียงสุภาพ ทว่ากลับฟังดูเหมือนนักการเมืองที่ออกมาตอบค�าถามในโทรทัศน์บ่อยๆ
          มีพิรุธสุดๆ เลยแฮะ เขาลนลานอยู่ในใจพลางกวาดตามองไปรอบๆ ห้องส่วนตัวท่ไม่ได้
                                                                      ี
          กว้างขวางนัก
                ด้านหลังต�ารวจมีหมอในชุดกาวน์ยืนอยู่ด้วย ส่วนท่ปลายเตียงมีพ่อ แม่ และ
                                                       ี
                                                                       ี
           ี
          พ่ชาย สีหน้าของทงสามราวกับก�าลังพูดว่า ‘ให้ตายเถอะ’ มากกว่ารู้สึกเป็นห่วง ท่จริง
                        ้
                        ั
                                         9
   6   7   8   9   10   11   12   13   14   15   16