Page 49 - อ่านฟรี! ทาสสาวของท่านแม่ทัพ
P. 49
จี้เขอเฉียง
จี้ เ ข อ เ ฉี ย ง
ั
ี
ี
ตอนท่เจ้ำเกิดมำบ้ำนเรำกลับมำปักหลักกันท่เมืองหลวงแล้ว ดังน้นเจ้ำเลย
ไม่มีควำมรู้ด้ำนนี้เลย เข้ำใจไหม?”
“เข้ำใจแล้ว” แม้ว่ำจูเซียงอว่จะอำยุยังน้อยแต่ก็ฉลำดเฉลียว เขำ
ี
เข้ำใจว่ำท�ำไมพี่สำวต้องแต่งเรื่องรำวแบบนี้ขึ้นมำ
ี
ท่ำนแม่เดิมแซ่กู้ พ่สำวจึงเลือกใช้แซ่น้เพ่อระลึกถึงท่ำนแม่ของ
ื
ี
พวกเขำ
“ท่ำนพ่อป่วยตำยไปแล้ว ส่วนท่ำนแม่ก็ตรอมใจตำยตำมท่ำนพ่อ
ไป ในเมืองหลวงพวกเรำไร้ญำติขำดมิตรดังน้นพ่เลยพำเจ้ำไป½ำกตัวกับ
ั
ี
ี
ี
ท่ำนอำ โดยท่ไม่รู้ว่ำครอบครัวท่ำนอำย้ำยบ้ำนไปท่อ่นนำนแล้ว มิหน�ำซ้ำ
�
ื
ระหว่ำงทำงก็เจอเข้ำกับโจรป่ำ เงินในตัวจึงถูกปล้นไปจนหมด...”
“ท่ำนพี่” จู่ๆ จูเซียงอวี่ก็กระซิบเสียงเบำ
ี
ื
“อะไรหรือ” จูเหยียนอว้มองน้องชำยพลำงเอ้อมมือไปลูบใบหน้ำ
ที่ซีดเผือดของน้องชำย
็
่
ี
ี
ู
จเซยงอวกะพริบตำปริบๆ ในแววตำของเขำเตมไปด้วยควำม
ื
ึ
ื
เช่อใจพ่งพำท่มีต่อพ่สำว “พวกเรำจะยอมให้คนอ่นรู้ฐำนะท่แท้จริงของเรำ
ี
ี
ี
ไม่ได้เด็ดขำด ใช่หรือไม่?”
“อื้อ”
“แต่ท่ำนผู้บัญชำกำรกว้ำงขวำงขนำดน้น หำกว่ำเขำส่งคนไปสืบ...”
ั
ู
ี
ั
“ไม่ต้องห่วง” จเหยียนอว้เข้ำใจในควำมกงวลของน้องชำย นำงกำง
แขนออกและดึงเอำน้องชำยเขำมำไว้ในออมกอด พูดปลอบโยนเสียงออน
้
่
้
“ก่อนหน้ำนั้นพี่จะท�ำใหผู้บัญชำกำรตัดใจฆ่ำเรำไมลงแมจะรูควำมจริงแลว
้
้
่
้
้
ก็ตำม”
“ท่ำนพี่จะท�ำอย่ำงไร?”
47
