Page 7 - อ่านฟรี! สตรีเช่นนี้หาใดเหมือน
P. 7
บทน�ำ
ี
บุญคุณเล้ยงดูเหนือกวำบุญคุณให้ก�ำเนิด
ี
ภายใต้แสงเทียนท่มืดสลัว บุรุษรูปร่างผอมบางคนหน่งนอนอยู่บนเตียง
ึ
ั
ั
แก้มท้งสองข้างตอบซูบจนกระท่งมองไม่เห็นเน้อใดๆ หญิงสาวอายุราวสิบเจ็ด
ื
ู่
ิ
ื
ี
้
ั
ุ
้
่
ี
ั
ู
่
ิ
สบแปดนงอยรมเตยง นางใช้มอขาวเนยนคน้นจบมือแหงกรานของบรุษบนเตียง
ั
ไว้แน่น
“ท่านพ่อ...” เสวียนหลิงเฟยน้าตาคลอเบ้า ใบหน้าเล็กๆ น้นเต็มไปด้วย
�
ั
Ã͹íéÒµÒ
เสวียนเสวียเส้าลืมตาข้นมองนางอย่างยากล�าบาก ½„นย้มอย่างอ่อนแรง
ิ
ึ
“อย่าร้องไห้เลย เกดแก่เจ็บตายเป็นเร่องธรรมดาส�าหรับมนุษย์ ข้าก็แค่ไปก่อน
ิ
ื
พวกเจ้าเท่านั้นเอง อย่าร้องไปเชียว”
เสวียนหลิงเฟยไม่เอ่ยค�าใด แต่น้าตายังไหลรินอย่างไม่หยุดหย่อนจน
�
เป‚ยกปอนไปทั่วเตียง
ื
ั
ี
เสวียนเสวียเส้าถอนหายใจ มือท่ส่นคลอนค่อยๆ เอ้อมไปยังศีรษะนาง
ึ
�
เอ่ยข้นด้วยน้าเสียงเอ็นดู “เวลาผ่านไปราวช่วพริบตา ลูกเฟยของข้าก็โตเป็นสาว
ั
เช่นนี้แล้ว แต่เสียดายที่พ่ออยู่ถึงวันที่เจ้าแต่งงานไม่ได้...”
เมื่อเขาพูดเช่นนี้น�้าตาเสวียนหลิงเฟยยิ่งทะลักออกมามากขึ้น “ท่านพ่อ
ข้าเชิญท่านหมอลู่มาอีกรอบดีหรือไม่”
