Page 37 - อ่านฟรี! พันธะสาป เล่ม 2
P. 37
à«‹ÍËÃ
à«‹ÍËÃÙ¤§Ù¤§Ù¤§Ù¤§Ù¤§Ù¤§Ù¤§Ù¤§Ù¤§Ù¤§
à«‹ÍËÃ
à«‹ÍËÃ
à«‹ÍËÃ
à«‹ÍËÃ
à«‹ÍËÃ
à«‹ÍËÃ
à«‹ÍËÃ
à«‹ÍËÃ
ทั้งสองด้วยเรื่องของตนเอง
“เจ้ารู้อยู่แล้วใช่หรือไม่? ว่าข้าก็คือยารักษาหนอนพิษในร่างกายของ
เจ้า ขอแค่กินข้าเข้าไป เจ้าก็จะหายดี”
อาลั่วในยามกลางวันไม่เคยพูดโกหก ถึงแม้ความจริงจะโหดร้ายจน
ท�าให้คนขนลุกชัน แต่เซวียนชิงก็ยังเลือกที่จะพูดออกมาตรงๆ ทว่ายามนี้
เวลานี้เซวียนชิงกลับหวังเหลือเกินว่าอาลั่วจะส่ายหน้าปฏิเสธ แต่น่าเสียดาย
ที่ความปรารถนาของเขามิอาจเป็นจริง
อาลั่วได้ยินเช่นนั้นก็ผงะอึ้งไปนิดๆ คล้ายกับฉงนงุนงงว่าเซวียนชิง
รู้ได้อย่างไร แต่ว่าหลังจากความตื่นตกใจชั่วครู่ผ่านพ้นไปเขาก็ยังคงตีสีหน้า
เย็นชาเช่นเดิม จากนั้นพยักหน้าอย่างไม่คิดปิดบังแม้แต่น้อย
ความสะเทือนใจจากการที่อาลั่วยอมรับออกมาด้วยตนเองต่างจาก
ยามที่ได้ยินจากปากของหานหมิงรั่วโดยสิ้นเชิง การแสดงออกอย่างเรียบง่าย
กลับเชือดเฉือนราวกับกระบี่คมกริบ ฟาดฟนความจริงใจของเซวียนชิงจน
แหลกเป็นผุยผง
“ยะ อย่างนี้เองหรือ...ที่แท้ก็เป็นเช่นนี้นี่เอง” เซวียนชิงถูก�าไลข้อมือ
ไปมา เอ่ยพึมพ�าเสียงแผ่วต�่า
จริงๆ ก็ไม่มีอันใดน่าโศกเศร้าหรอก นี่เป็นแค่การพิสูจน์ให้เห็นอีกครั้ง
ว่าความรักของตนเองไม่มีวันได้รับการตอบสนอง ความหวังก่อนหน้านี้ล้วน
เป็นแค่ฝนลมๆ แล้งๆ มีใจให้นิดๆ หน่อยๆ อันใดกัน โกหกทั้งเพ สิ่งที่อาลั่ว
ต้องการเป็นเพียงยารักษาพิษเท่านั้น
ด้วยอุปนิสัยใจคอของเซวียนชิง พอคิดถึงเรื่องพวกนี้ขึ้นมาเขาก็มิได้
35
