Page 31 - อ่านฟรี! พันธะสาป เล่ม 2
P. 31

à«‹ÍËÃ
                                                                à«‹ÍËÃ
                                                                à«‹ÍËÃ
                                                                à«‹ÍËÃ
                                                                à«‹ÍËÃ
                                                                à«‹ÍËÃ
                                                                à«‹ÍËÃÙ¤§Ù¤§Ù¤§Ù¤§Ù¤§Ù¤§Ù¤§Ù¤§Ù¤§Ù¤§
                                                                à«‹ÍËÃ
                                                                à«‹ÍËÃ
                                                                à«‹ÍËÃ
                   เขาเตรียมหนังสือหย่าเอาไว้เรียบร้อยแล้ว ชื่อก็เขียนลงไปแล้วเช่นกัน
            เหลือเพียงแต่รอให้ถึงวันที่จะจากไปเท่านั้น เขาอยากจะมอบมันให้กับอาลั่ว
            ด้วยมือตัวเอง

                   “เช่นนั้นหากเขาไม่ยอมล้มเลิกที่จะรักษาหนอนพิษหมื่นนาคา ต้องการ

            จะเอาชีวิตเจ้า แล้วเจ้าจะท�าเช่นไร?”

                   พอถูกถามถึงตรงนี้เซวียนชิงก็นิ่งเงียบไปในทันใด รอยยิ้มค่อยๆ เลือน

            หายไปจากมุมปาก เขาก้มหน้ามองทารกหญิงที่นอนหลับปุยอยู่ในอ้อมกอด
            ไม่รู้เช่นกันว่าก�าลังคิดอันใดอยู่เงียบๆ

                   เนิ่นนานผ่านไป ในขณะที่หานหมิงรั่วคิดว่าเขาคงจะไม่ยอมตอบ จู่ๆ

            เซวียนชิงก็เอ่ยปากขึ้น เพียงแต่ได้ยินเขากล่าวอย่างอับจนปญญาว่า “ข้าไม่
            อยากตาย ฉะนั้นข้าจะพยายามหนีไปให้ห่างๆ อาลั่ว ไม่ให้ตนเองต้องตายใน

            เงื้อมมือของเขา...แต่ว่าถ้าหากโชคชะตาลิขิตให้ข้าต้องถูกเขาฆ่าตาย หนีก็หนี

            ไม่รอด เช่นนั้นข้าก็ไม่รู้จะท�าอย่างไรเหมือนกัน”

                   ทว่าก่อนที่วันนั้นจะมาถึง เขาไม่ยอมทิ้งโอกาสที่จะได้มีชีวิตอยู่เด็ดขาด

                   “เซวียนชิงมิได้มีคุณธรรมเพียบพร้อม อีกทั้งก็ไม่มีปณิธานยิ่งใหญ่ ขอ
            เพียงแค่ได้มีที่ยืนอันต�่าต้อยบนโลกใบนี้ ได้อยู่อย่างแคล้วคลาดปลอดภัยกระทั่ง

            แก่เฒ่าจนจบสิ้นชีวิตนี้ไปก็ถือเป็นวาสนาอันใหญ่หลวงแล้ว”

                   คราวนี้หานหมิงรั่วมิได้หัวเราะเยาะเขาที่มองการณ์ตื้นเขิน คิดแต่จะ
            เอาตัวรอดไปวันๆ ตรงกันข้าม หานหมิงรั่วกลับจ้องมองนายบ�าเรอที่อยู่ตรงหน้า

            ผู้นี้อย่างนิ่งงัน อดซาบซึ้งกับค�าพูดของเขาขึ้นมานิดๆ มิได้

                   หานหมิงรั่วไม่เคยคบค้าสมาคมกับชาวบ้านทั่วๆ ไปหรือคนชนชั้นต�่า

                                                                      29
   26   27   28   29   30   31   32   33   34   35   36