Page 19 - อ่านฟรี! พันธะสาป เล่ม 2
P. 19

à«‹ÍËÃ
                                                                à«‹ÍËÃ
                                                                à«‹ÍËÃ
                                                                à«‹ÍËÃ
                                                                à«‹ÍËÃ
                                                                à«‹ÍËÃ
                                                                à«‹ÍËÃ
                                                                à«‹ÍËÃ
                                                                à«‹ÍËÃÙ¤§Ù¤§Ù¤§Ù¤§Ù¤§Ù¤§Ù¤§Ù¤§Ù¤§Ù¤§
                                                                à«‹ÍËÃ
            น้อย รู้สึกว่านางตัวหนักกว่าก่อนหน้านี้นิดหน่อย หน้าตาก็เริ่มเห็นเค้าโครง
            บ้างแล้ว อืม...หน้าตาดูคุ้นตามากจริงๆ ด้วย
                   หานหมิงรั่วซึ่งอยู่อีกด้านจ้องมองเซวียนชิง ต่อมาก็เห็นก�าไลตรงมือ

            ของเขา ในใจรู้สึกอึดอัดยุ่งเหยิงมิวางวาย ครู่หนึ่งผ่านไป สุดท้ายเขาก็ตัดสินใจ

            เปิดปากขึ้นด้วยความลังเล “เจ้า...ข้ามีเรื่องจะพูดกับเจ้า”

                   “เอ?”

                   นี่กลับเป็นเรื่องแปลกใหม่ยิ่ง เท่าที่จ�าได้ ที่ผ่านมาหานหมิงรั่วจะคอย
            อยู่ห่างๆ ตนเองไว้เสมอ นอกเสียจากเป็นเรื่องที่เกี่ยวกับอาลั่ว หาไม่แล้วเขาก็

            ไม่มีทางเป็นฝายชวนตนเองพูดคุยกันเด็ดขาด ถึงแม้จะสงสัยงุนงง แต่เซวียนชิง

            ก็เชิญเขาเข้ามาในเรือนก่อน จากนั้นวางทารกน้อยไว้บนตั่งนุ่มซึ่งอยู่อีกด้านหนึ่ง
            แล้วตนเองก็ไปตระเตรียมน�้าชามาต้อนรับ ต้อนรับขับสู้ตามธรรมเนียมให้

            พร้อมสรรพก่อนแล้วถึงค่อยนั่งลงตรงข้ามหานหมิงรั่วเพื่อฟงเขาพูด

                   พอนึกถึงเรื่องที่หานหมิงรั่วไล่ตนเองออกไปก่อนหน้านี้ เซวียนชิงก็

            คาดเดาล่วงหน้าว่าสิ่งที่เขาอยากพูดคงจะเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้เช่นกัน เพียงแต่

            ท่าทางของเขากลับมิได้เกรี้ยวกราดดุดันขนาดนั้น กลับดูล�าบากใจอยู่นิดหน่อย
            เสียด้วยซ�้า มีบางถ้อยค�ามาถึงริมฝปากแล้ว แต่เซวียนชิงกลับพูดไม่ออก

                   หานหมิงรั่วดื่มน�้าชาหนึ่งอึกก่อนจะขมวดคิ้วเล็กน้อย ครุ่นคิดตรึกตรอง

            อยู่ครู่หนึ่ง เขามองไปทางสีหน้าแววตาฉงนงุนงงของเซวียนชิง สุดท้ายก็ต้านทาน
            มโนธรรมในใจของตัวเองมิได้จึงเอ่ยปากขึ้น “ข้ายังคงหวังว่าเจ้าจะไปจากที่นี่

            อยู่ดี”

                   เป็นเรื่องนี้จริงๆ เสียด้วย เซวียนชิงแอบนับถือในญาณหยั่งรู้ของ

                                                                      17
   14   15   16   17   18   19   20   21   22   23   24