Page 31 - อ่านฟรี! พันธะสาป เล่ม 1
P. 31

à«‹ÍËÃ
                                                                à«‹ÍËÃ
                                                                à«‹ÍËÃ
                                                                à«‹ÍËÃ
                                                                à«‹ÍËÃ
                                                                à«‹ÍËÃ
                                                                à«‹ÍËÃ
                                                                à«‹ÍËÃ
                                                                à«‹ÍËÃ
                                                                à«‹ÍËÃÙ¤§Ù¤§Ù¤§Ù¤§Ù¤§Ù¤§Ù¤§Ù¤§Ù¤§Ù¤§
                   “เพราะเหตุใดหรือ?”
                   วาจานี้เซวียนชิงฟงแล้วรู้สึกทะแม่งๆ แม้นครอบครัวของอาลั่วจะมิได้
            ขาดแคลนทายาทสืบสกุล แต่ตามธรรมเนียมของครอบครัวคนร�่าคนรวยแล้ว

            อย่างไรบุรุษก็ควรจะมีลูกหลานเต็มบ้านเต็มเมืองมีภรรยามีอนุเป็นโขยง แต่ว่า

            พอฟงจากค�าพูดของเขาแล้ว ดูเหมือนคนในครอบครัวเขาจะมิได้คาดหวัง

            ในตัวเขาเท่าใดนัก

                   อาลั่วหัวเราะร่วน จากนั้นก็จงใจปนหน้าถมึงทึง แสร้งท�าท่าทางขึงขัง
            จริงจังพร้อมเอ่ยว่า “เพราะทุกคนต่างก็คิดว่าข้าเป็น ‘ตัวประหลาด’ อย่างไร

            เล่า!”

                   ถ้อยค�านี้เซวียนชิงยิ่งฟงไม่เข้าใจมากกว่าเดิม เขามองซ้ายมองขวา
            สุดท้ายก็ตัดสินด้วยความคิดของตัวเองพลางเอ่ย “ข้าคิดว่าเจ้าไม่มีอันใด

            ประหลาดเสียหน่อย ดีออกจะตายไปนี่นา”

                   ถึงแม้จะยังไม่ถึงวัยที่ได้พบเจอกับเรื่องราวต่างๆ นานาในโลกหล้ามา

            จนหมดสิ้น แต่ว่าอาลั่วในตอนนี้ก็มีความใสซื่อบริสุทธิ์อันเป็นเอกลักษณ์

            ของเขาเอง ถ้าหากเขาสามารถเติบโตเช่นนี้ต่อไปภายใต้ปกของพี่ชายพี่สาว
            อย่างน้อยหลายปผ่านไปเขาก็คงไม่กลายเป็นบุรุษนิสัยย�่าแย่อย่างแน่นอน

                   “อย่างนั้นหรือ...” อาลั่วถอนหายใจเฮือกใหญ่อย่างแฝงความนัยล�้าลึก

            ทว่าเพียงชั่วพริบตาเดียวก็แย้มยิ้มขึ้นมาอีกครา “เมื่อก่อนก็เคยมีคนพูดกับข้า
            เช่นนี้...”

                   ในวาจาของเขาเปยมล้นไปด้วยความถวิลหาและความเศร้าระทม

            สีหน้านุ่มนวลอ่อนโยนทั้งยังเต็มเปยมด้วยความรักใคร่ เซวียนชิงเห็นแล้วก็

                                                                      29
   26   27   28   29   30   31   32   33   34   35   36