Page 37 - อ่านฟรี สำรับยาภรรยายอดรัก
P. 37
เจี่ยนอิง
เจี่ยนอิง 35
นางมิใช่ชินกับรูปโฉมอัปลักÉณ์ของตนแล้วหรือ ไยจึงยังรู้สึกยากจะ
ทนทานได้?
ครึ่งเดือนถัดมา เฉิงเยียนดื่มยาตามค�าสั่งหมอหลวงเมิ่งทุกวัน บางครั้ง
ก็ลุกขึ้นมาเดินเล่นภายในห้อง ทั้งชายารองเหยียนและชายารองหลิ่วเข้าใจ
ธรรมเนียมดี ทุกวันต่างมาคารวะ แต่นางไม่อยากเห็นความงามเลิศล�้าของ
พวกนางจึงให้พวกนางไม่จ�าเป็นต้องมาแล้ว พวกนางเลยไม่มาอีก
ผ่านไปอีกครึ่งเดือน เฉิงเยียนสามารถเดินในสวนได้เเล้ว ตรงกับเดือน
ฝู แล้ว อากาศก็ร้อนขึ้นเรื่อยๆ
17
ในวันนี้ขณะที่นางก�าลังอ่านต�ารา สาวใช้น้อยใบหน้ารูปไข่ห่านกระจ่าง
ใสงดงามน่ารักเดินโซเซมา เมื่อพบนางก็คุกเข่าลง ข้างหลังรื่อฉิงตามมาติดๆ
“บ่าวสมควรตาย ไม่อาจมาปรนนิบัติพระชายาให้เร็วกว่านี้ได้!”
เฉิงเยียนตกใจระคนแปลกใจมาก “ขาของจิ่นอินเป็นอะไรไป”
ในความทรงจ�าของนาง เจ้าของร่างเดิมมีสาวใช้ใหญ่ข้างกายสองคน
คนหนึ่งคือรื่อฉิง อีกคนก็คือจิ่นอินที่คุกเข่าอย่างดื้อดึงอยู่ตรงหน้า ล้วนติดตาม
นางมาจากบ้านเดิม แต่จิ่นอินนั้นตั้งแต่นางตื่นมายังไม่เคยปราก¯ตัวเลย นางก็
ลืมถาม จะอย่างไรนางก็เป็นคนยุคป˜จจุบัน แต่เดิมไม่ชินกับการมีคนคอยปรนนิบัติ
อยู่แล้ว สาวใช้น้อยลงไปคนหนึ่งก็ไม่แตกต่างอะไร
“จิ่นอินเห็นตอนที่จางหย่งผู้สมควรตายจะท�าร้ายพระชายาเลยคิดวิ่ง
เข้าไปขวาง สุดท้ายกลับล้มขาหักต้องนอนรักÉาตัวมาตลอดเพคะ วันนี้บ่าวบอก
กับนางว่าพระชายาฟ„œนเเล้ว นางก็อยากมาพบพระชายาให้ได้ บ่าวจึงพานางมา
เพคะ” รื่อฉิงเอ่ยกลั้วหัวเราะ อยู่ด้วยกันมาพักใหญ่ ยามนี้นางสามารถพูดคุย
ยิ้มหัวเราะต่อหน้านายหญิงได้อย่างสบายใจแล้ว
ที่รื่อฉิงเล่ามาไม่อยู่ในความทรงจ�าของเฉิงเยียนสักนิด เพราะเวลานั้น
เจ้าของร่างเดิมหมดสติไปแล้ว เมื่อพูดอย่างนี้ จิ่นอินคนนี้ก็เป็นบ่าวที่จงรักภักดี
สินะ
17 เดือนฝู หมายถึง เดือนหก
