Page 13 - อ่านฟรี เร้นรักแรงเสน่หา
P. 13
ไอริส
“ผมคิดว่ำไม่นะครับ”
ชำลีตีสีหน้ำจริงจังขณะเอ่ยปฏิเสธ ก่อนจะหัวเรำะร่วนเสียงดัง
ลั่นรถ
“นึกว่ำจะได้สักสิบเปอร์เซ็นต์”
ญำดำรินแกล้งโอดครวญอีกครั้ง พลอยหัวเรำะตำมชำลีไปด้วย
และก็นึกถึงค�ำพูดของครูสอนภำษำอำหรับที่เคยบอกกับเธอว่ำชำวจอร์แดน
มีอัธยำศัยดี ต้อนรับดูแลนักท่องเที่ยวดีมำก เห็นจะเป็นจริงดังที่อำบูพูด
ไว้ไม่มีผิด
กำรสนทนำอย่ำงออกรสระหว่ำงญำดำรินที่พูดคุยสอบถำมควำม
เป็นอยู่ วัฒนธรรมต่ำงๆ ของชำวจอร์แดนจำกชำลียังคงด�ำเนินไปเรื่อยๆ
จนในที่สุด...ชำลีก็ขับรถมำถึงโรงแรมที่หญิงสำวได้จองไว้ส�ำหรับกำรพัก
อยู่ในเมืองวำดิมูซำเป็นเวลำสี่วันด้วยกัน
ก่อนจะจำกกัน ชำลีก็ไม่ลืมล�่ำลำพร้อมกับอวยพรให้กับนัก
ท่องเที่ยวสำวด้วย
“ขอให้คุณโชคดีและมีควำมสุขกับกำรเที่ยวชมนครเพตรำ ยินดี
ต้อนรับสู่ประเทศจอร์แดนอีกครั้งครับ”
“ขอบคุณค่ะคุณชำลี ขับรถด้วยควำมปลอดภัยนะคะ”
ญำดำรินอวยพรกลับคืนบ้ำง ก่อนจะจับมือล�่ำลำกับชำลี
จำกนั้นก็เดินเข้ำไปในโรงแรมเพื่อท�ำกำรเช็กอินเข้ำพัก และเมื่อพนักงำน
ของโรงแรมพำมำยังห้องพัก พร้อมกับชี้นิ้วบอกให้หญิงสำวเห็นว่ำภูเขำ
สูงใหญ่สุดลูกหูลูกตำที่อยู่ไม่ไกลจำกโรงแรม มีนครเพตรำซุกซ่อนอยู่ใน
หุบเขำแห่งนั้น ก็แทบทนรอให้ถึงวันรุ่งขึ้นไม่ไหว เพรำะวันนี้เธอเหน็ดเหนื่อย
กับกำรเดินทำงไกลนำนนับสิบชั่วโมงแล้ว จึงวำงแผนไว้ว่ำจะชมควำม
งดงำมและยิ่งใหญ่ของนครเพตรำในวันพรุ่งนี้
“พรุ่งนี้เรำเจอกันนะเพตรำ วันนี้ฉันเหนื่อยมำก ขอนอนพัก
เอำแรงก่อน”
11
