Page 35 - อ่านฟรี ราคีสวาททาสบำเรอ
P. 35
ดาหลา
“คุณพริ้มก็พูดแรงไป น้องดาเป็นเด็กดีมาตลอด ไม่ท�าอย่างนั้น
แน่นอน ฉันมั่นใจ”
“แต่ฉันเริ่มไม่มั่นใจแล้ว ยิ่งคุณภูน่ะเกลียดที่สุดพวกค้ายาเสพติด”
พริมาบอกขณะเดินไปที่ประตูและเปิดออกไป ทันทีที่ประตูปิดพานิดาก็ลืมตา
ขึ้นอย่างเสียใจ สุดท้ายเธอก็ต้องต่อสู้เพียงล�าพัง
“บุษย์ พี่คิดถึงเธอ พี่อยากคุยกับเธอ ฮือ...ฮือ ทุกคนคงรังเกียจ
คนค้ายาอย่างพี่”
พานิดานอนร้องไห้อย่างน่าสงสาร ค�าพูดของพริมาขณะคุยโทรศัพท์
ยังคงก้องอยู่ในหัว จริงอย่างที่พริมาพูด หากเธอพ้นคดียังไงก็ขึ้นชื่อว่าเคย
โดนจับคดียาเสพติด ใครจะมาจ้างเดินแบบ
พานิดาคิดวนเวียนอยู่อย่างนั้นจนปวดหัว ดวงตาพร่าเบลอไปหมด
จนต้องยกมือขึ้นกุมหัว
“ฉันไม่ได้ท�า ไม่ได้ท�า! ไม่!”
เธอร้องลั่นห้องจนต�ารวจต้องเปิดประตูเข้ามา หญิงสาวหันไปมอง
นี่เธอกลายเป็นนักโทษทั้งๆ ที่ไม่ได้ท�าผิดอย่างนั้นหรือ
“ให้ตามหมอไหมครับ”
“ไม่ต้องค่ะ ฉันไม่เป็นไร” เธอบอกปัดๆ เพราะไม่อยากคุยกับใคร
เมื่อต�ารวจออกไปหญิงสาวก็ลงจากเตียง เดินไปที่ระเบียงเพื่อรับลมให้สดชื่น
ขึ้นมาบ้าง
พานิดายืนมองต้นไม้และผู้คนที่เดินไปมาอยู่ข้างล่างอย่างปลงๆ
ไม่มีอะไรแน่นอนในโลกใบนี้จริงๆ ทุกอย่างเปลี่ยนแปลงไปในเวลาไม่ถึงเสี้ยว
นาที
ชื่อเสียงที่เคยสะสมมาถูกท�าลายลงในพริบตา คนที่คิดว่าจริงใจ
และเธอท�าผลประโยชน์ให้มากมาย พอหมดประโยชน์ก็ไม่ดูด�าดูดี นี่ล่ะหนา
เขาเรียกว่าจิตใจคนยากแท้หยั่งถึง
33
