Page 38 - อ่านฟรี! ท่านเคานท์กำมะลอกับผู้กล้าในตำนาน 8
P. 38
ท่านเคานท์ก�ามะลอกับผู้กล้าในต�านาน
“ถ้านายหมกตัวอยู่ในอาคารฟินิกซ์ขาวตลอด เช่นนั้นนายก็เจอเจ้าหญิง
ด้วยสิ?”
“อ้อ น่าจะเมื่อวานซืนนะที่ผมเจอ”
เฟร็ดเล่าต่อพร้อมท�าท่าประกอบใหญ่โตเกินความเป็นจริง
“ตอนนั้นผมคงเผลอท�าร้ายจิตใจฝ่าบาทโดยไม่รู้ตัว ฝ่าบาทมองผมด้วย
สายพระเนตรประหนึ่งเห็นผี ทรงกรีดร้องดังลั่นแล้ววิ่งหนีไปเลย? ต้องเป็นเพราะ
ผมในตอนนั้นขาดอะไรบางอย่างไป? และนั่นกลายเป็นแรงผลักดันให้ผมเริ่มต้น
โครงการแต่งบทกวีทุกวันแหละ”
“....ตอนนั้นฝ่าบาททรงท�าของตกไว้ด้วย นายพอจะนึกออกไหม?”
ริฮาร์ทปล่อยผ่านเรื่องเล่าเคล้าดราม่าและถามต่อด้วยใบหน้านิ่งเฉย เฟร็ด
ขมวดคิ้วแสดงความสงสัย
“ของตก?”
“เป็นของที่ฝ่าบาทพกติดตัวตลอดเวลา สีขาวๆ”
“อ๋อ อันนั้นหรือ....เปล่า ผมไม่เห็น”
ความหวังพังทลาย เฟร็ดเอ่ยปฏิเสธเรียบๆ มิเรย์มองพี่ชายตนเองด้วย
แววตาสงสัย
“พูดจริงใช่ไหม?”
“ที่ผ่านมาผมเคยโกหกด้วยหรือ?”
“นับไม่ถ้วนเลยแหละ”
“เอาน่าๆ”
ริฮาร์ทเข้ามาแทรกกลางพลางถอนหายใจเฮือกใหญ่ แล้วหันไปพูดกับ
มิเรย์
“แต่แบบนี้เท่ากับว่าต้องเริ่มต้นใหม่เลยนะครับ ยังไม่ได้เบาะแสอะไรเลย”
“อืม.... หรือมีใครมาส่องกระจกหลังจากนั้น? แล้วบังเอิญเห็นสมุดรวม
บทกวีตกอยู่จึงเก็บไป....”
“หากเป็นเช่นนั้นจริงคงยากที่จะตามตัวเจอ”
“....ว่าแต่ท�าไมท่านเซซิเลียถึงเข้าใจว่าบทกวีที่เฟร็ดแต่ง คือบทกวีที่
36
