Page 37 - อ่านฟรี! ท่านเคานท์กำมะลอกับผู้กล้าในตำนาน 8
P. 37
MIMORI SEIKE
สีหน้าเฟร็ดดูงงงวยจริงไม่ได้เสแสร้ง นี่มันหมายความว่าอย่างไร มิเรย์อึ้ง
จนท�าอะไรไม่ถูก
“นะ.... นายแต่งกวีชื่นชมตัวเองหรือ....”
หลงตัวเองถึงขั้นนี้เรียกว่าเกินเยียวยาแล้วจริงๆ ตอนนั้นเองจู่ๆ เฟร็ดก็
ท�าหน้าเศร้า หลุบสายตาต�่า
“ช่วงนี้ผมรู้สึกขาดความมั่นใจ....”
“เอ๋.... เกิดอะไรขึ้น?”
หลังเงียบไปสักพัก ในที่สุดเฟร็ดถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่และกลั้นใจ
เอ่ยสารภาพ
“เดือนนี้.... ผมได้รับจดหมายแค่เก้าร้อยแปดสิบเจ็ดฉบับเอง....”
“คืออะไร?”
“อะไรน่ะหรือ....ก็จดหมายรักอย่างไรล่ะ?”
“....หา?”
“ไม่อยากเชื่อเลย ที่ผ่านมาต่อให้น้อยอย่างไรก็ไม่เคยต�่าว่าหนึ่งพันฉบับ!”
เฟร็ดพิงตัวกับผนัง ท่าทางราวกับก�าลังจะขาดใจ เขาคว้ามือของมิเรย์กับ
ริฮาร์ทซึ่งก�าลังยืนตะลึงอยู่มากุมไว้แน่น
“ผมจึงกล่าวปฏิญาณว่าจะพัฒนาความงดงามของตนให้เพิ่มทวีมากกว่า
เดิม ให้โลกได้ประจักษ์ถึงเสน่ห์ของผมอีกครั้ง โดยเริ่มจากใช้ความสามารถด้าน
การประพันธ์ของผมพรรณนาถึงเสน่ห์อันแสนล้นเหลือของตัวเอง.... อ้าว เป็นอะไร
ไปมิเรย์”
ความไร้สาระของพี่ชายท�าเอามิเรย์ถึงกับเข่าอ่อนลงไปกองกับพื้น....
ใช่แล้ว พี่ชายเป็นคนเอาจริงเอาจังกับเรื่องพวกนี้มากกว่าสิ่งใดเสียอีก
“หมายความว่า ช่วงนี้ที่นายไม่ได้กลับบ้าน....”
“ผมหมกตัวอยู่ในห้องลับ เค้นสมองแต่งบทกวีอยู่ ผมทุ่มเททั้งแรงกาย
แรงใจจนไม่มีเวลากลับบ้านเลย ขอโทษนะ เธอคงเหงาล่ะสิ?”
เฟร็ดกล่าวขอโทษหน้าบาน ปราศจากความส�านึกผิดใดๆ มิเรย์เห็นแล้ว
ยิ่งเอือมระอาหนักกว่าเดิม ส่วนริฮาร์ทเดินหน้าซักถามข้อมูลต่อ
35
