Page 28 - อ่านฟรี หลงสวาทบอดี้การ์ดสาว
P. 28
หลงสวาทบอดี้การดสาว
“ไมตองมาหวาน ฉันเลี่ยน จะไปไหนก็ไป”
เดลลี่ไมรอใหเขาออกปากไลเปนครั้งที่สอง รีบวิ่งแจนออกจากหอง
หากเธอหันกลับมาสักนิดจะไดเห็นสีหนาของเขาวาเครงเครียดแคไหน
เชาของอีกวัน เหมือนเปนวันโลกาวินาศของเดลลี่ เพราะเธอตอง
ตื่นตั้งแตตีหาครึ่ง อาบนํ้าแตงตัวเพื่อมาคอยรับใชเจานายหนุมตอน
เจ็ดโมงเชา สมุดพกเลมเล็กที่จดรายละเอียดของงานที่แดนนี่บอกถูกหยิบ
มาเปดอาน
“ตื่นมาบอสตองดื่มนํ้าเย็นหนึ่งแกว จากนั้นตองไปเตรียมนํ้าให
อาบ” เธออานออกเสียงจนเด็กรับใชที่เดินผานมาไดยินอมยิ้ม
“คุณบอดี้การดคะ คุณเจมสอยูที่เรือนรับรองทางปกซายคะ”
“เอาเหรอ ทําไมไปพักที่นั่นละ” เธอถามงงๆ มีหองไมนอนแตไป
นอนหองรับรอง บาหรือเปลาเนี่ย แลวเธอก็ไดคําตอบ
“ถามีแขกผูหญิง คุณเจมสจะพาไปที่นั่นคะ รีบไปเถอะคะ ตื่นมา
ไมเจอใครจะอาละวาดเอาได” เด็กรับใชเตือนดวยภาษาอังกฤษ เดลลี่
พยักหนาแลวรีบเดินไปหาหองรับรอง
“หองไหนวะ…” เดลลี่เกาหัวขณะมองหาหองรับรอง เสียงคราง
แผวๆ ดังเล็ดลอดออกมาจากประตูบานใหญ เธอจึงเปดเขาไป ภาพชาย
หญิงที่กําลังกอดรัดฟดเหวี่ยงกันอยูบนพื้นทําใหเดลลี่ตัวแข็งทื่อ เจมส
เหลือบตาไปเห็นบอดี้การดสวนตัวก็ผละหางจากรางอวบอั๋นแทบจะทันที
“อาย เขามาไดยังไง!”
เดลลี่ทําอะไรไมถูก จําไดวาผูหญิงที่เจานายกําลังขี่อยูนั้นคือ
นางแบบแถวหนาของอเมริกา เจมสยกมือเสยผม เดินโทงๆ ไปหยิบ
เสื้อคลุมมาสวมอยางหงุดหงิดที่สวรรคลมกลางคัน
“มาทําไมวะฮารต” เจมสยกมือเทาสะเอวมองหนาหวานๆ อยาง
อารมณเสีย เดลลี่ไดสติหยิบสมุดโนตยกขึ้นเสมออก
26