Page 14 - อ่านฟรี DOUBLE BIND 4

DOUBLE BIND 4

“...ทาคายูกิซัง แล้วเรื่องผู้สืบทอดไปถึงไหนแล้วครับ?”
ตอนแรกเขาลังเลที่จะถามค�าถามนี้ เพราะใช้ชีวิตตัดขาดกับทางสมาคมมาโดย
ตลอด แต่สุดท้ายก็ตัดสินใจถามออกไป

“ไม่รู้เหมือนกัน ต้องรอดูการประชุมกับฝ่ายบริหารพรุ่งนี้”
ก่อนหน้านี้ชินโดเคยบอกว่า หากไม่ได้รับเสียงสนับสนุนเกินครึ่งจากฝ่ายบริหาร
ก็ไม่มีสิทธิ์เป็นผู้สืบทอดคนต่อไป พรุ่งนี้จึงเป็นวันตัดสินชะตาของชินโดที่ก�าลังยืนอยู่บน
ทางแยก ว่าจะได้เป็นประธานรุ่นที่สามหรือไม่

“พูดอย่างนี้มันอาจจะเสียมารยาท แต่จริงๆ แล้วคุณไม่อยากเป็นประธานรุ่นที่
สามใช่รึเปล่า?”
“ไม่หรอก” ชินโดส่ายหัวโดยไม่ถือสาค�าถามของเซนะ
“ตอนที่ตัดสินใจว่าจะใช้ชีวิตบนเส้นทางนี้ ฉันก็ตั้งใจว่าจะรับช่วงต่ออยู่แล้ว”

อีกฝ่ายไม่มีท่าทีลังเลแม้แต่น้อย เซนะสัมผัสได้ถึงความตั้งใจอันแน่วแน่ที่
ปราศจากความละโมบโลภมาก เพราะชินโดตัดสินใจแล้วว่าจะเป็นประธานรุ่นที่สาม ไม่ใช่
อยากจะเป็น
เซนะเหม่อมองรูปถ่ายของผู้ล่วงลับพลางนึกในใจว่า โยชิโนบุช่างเป็นพ่อที่โชคดี

จริงๆ เพราะชินโดเต็มใจตอบรับความรู้สึกของเขา โดยที่เขาไม่จ�าเป็นต้องบีบบังคับเลย
เซนะไม่ได้จะต�าหนิตัวเอง แต่เทียบกันแล้วลูกชายอีกคนของโยชิโนบุกลับแตกต่างกันโดย
สิ้นเชิง
ภายนอกโยชิโนบุอาจเป็นแค่คุณลุงคนหนึ่ง แต่ความจริงแล้วเป็นพ่อแท้ๆ ของ

เขา เซนะเจ็บปวดและโศกเศร้ากับการจากไปของอีกฝ่าย แต่ที่ไหนสักแห่งในใจเขากลับ
รู้สึกอ้างว้างมากกว่า คล้ายกับในยามที่อะไรบางอย่างสิ้นสุดลง ไม่รู้เป็นเพราะความรู้สึก
ซับซ้อนที่สั่งสมอยู่ภายในหรือเปล่า
เขาไม่ได้ร้องไห้ออกมาในฐานะลูกชาย แต่ก็ไม่ได้รู้สึกต�าหนิในความไร้หัวใจของ

ตนมากเท่าที่กลัว อาจเป็นเพราะรู้แล้วว่าเบื้องหลังการจากลาแสนขมขื่นเมื่อสิบสี่ปก่อน
มีความรักอันลึกซึ้งของพี่ชายและพ่อซ่อนอยู่ ท�าให้ตะกอนที่ทับถมมานานปสลายหายไป
บางส่วน หัวใจของเขาจึงพบกับความสงบสุข และขจัดความเจ็บแค้นออกไปได้
‘ไมรองก็ไมเห็นเปนไรเลย ถานายไดทําเพื่อพอแลว สักวันจะตองใหอภัยตัวเองได’

12