Page 50 - อ่านฟรี ตกหลุมรักซูเปอร์สตาร์
P. 50

ตกหลุมรักซูเปอร์สตาร์


          เมื่อครู่นี้ได้ยินว่าที่จริงแล้วคุณเป็นคนไม่ค่อยคุ้นกับคน แต่ก็พยายามอย่างหนักเพื่อสวม
          บทบาทดาราดังจึงยิ่งท�าให้ผมรู้สึกว่าคุณยอดเยี่ยมยิ่งกว่าเดิมอีกครับ แค่สองวันครึ่งที่
          ผ่านมาผมก็ได้เห็นแล้วว่าคุณพยายามอย่างมากจริงๆ มากเสียจนผมเข้าใจดีเลยว่าท�าไม

          คุณถึงได้อยากพูดออกมานักว่า ‘ให้สู้มากกว่านี้ไม่ไหวแล้ว’ ”
                แบบนี้ถ้าหากชุนเป็นคนประเภทที่ยิ่งได้ยินค�าชมแล้วจะยิ่งรู้สึกกดดันละก็คงแย่
          แน่ คุสึอุนึกอย่างระแวดระวังก่อนเอ่ยต่อ
                “ดังนั้นผมถึงกลายเป็นแฟนคลับคุณในทันทีเลยนับตั้งแต่วันแรก แล้วก็คิดว่า

          อยากรู้ให้มากกว่านี้ว่าคนคนนี้จะแสดงแบบไหน หรือร้องเพลงแบบไหน แต่แบบนั้นมัน
          ก็เป็นความหวังตามอ�าเภอใจของแฟนคลับล่ะครับ ซึ่งถ้าหากว่าคุณรู้สึกแย่จนทนไม่ไหว
          จริงๆ ผมก็อยากจะให้คุณดูแลตัวเองก่อนที่จะต้องมาท�าเพื่อคนในต้นสังกัดหรือพวก
          แฟนคลับนะครับ อยากให้ท�าตามใจคุณมานากะดีกว่าครับ เพราะถ้าเกิดสุขภาพแย่ลง

          จากความเครียดละก็คงไม่ดีแน่”
                “.....”
                อีกฝายนิ่งเงียบและยังคงนั่งขดตัวอยู่เช่นนั้น เพียงแต่คุสึอุรู้สึกได้ว่าเขาก�าลังฟัง
          อยู่เงียบๆ

                “...ส�าหรับเจ้าตัว การที่มีพรสวรรค์ในเรื่องนี้ทั้งที่ไม่ชอบอาจจะท�าให้รู้สึกแปลกๆ
          อยู่บ้าง แต่การที่อยู่ต่อหน้าความคลั่งไคล้ของเหล่าแฟนๆ ที่เข้าร่วมทริปแล้วยังมีเสน่ห์
          ดึงดูดใครสักคนได้แค่เพียงแวบแรกที่เห็น หรือการท�าให้คนมากมายรู้สึกว่ารอยยิ้มของคุณ
          เป็นพลังใจในการมีชีวิตต่อนั้นไม่ใช่สิ่งที่ทุกคนจะท�าได้นะครับ ผมเลยคิดว่าคุณมานากะ

          กลับเหมาะมากต่างหาก แทบจะเรียกได้ว่าเป็นคนพิเศษที่ถูกคัดเลือกมาแล้วเลยก็ว่าได้”
                แม้ในใจจะคิดว่าให้แฟนคลับหมาดๆ อย่างตนมาพูด บางทีอาจจะไม่น่าเชื่อถือ
          สักเท่าไร แต่คุสึอุก็ตัดสินใจเอ่ยตามที่คิด ซึ่งดาราหนุ่มก็ส่ายหน้าแล้วตอบกลับ
                “...ผมไม่มีพรสวรรค์หรอกครับ แค่ท�าตามที่คุณผู้ก�ากับบอกให้ท�าเท่านั้นเอง...

          ไม่เคยถูกพ่อแม่ทิ้ง ไม่ได้โตมาในสถานเลี้ยงเด็กก�าพร้า ไม่เคยเป็นมือสังหาร ไม่เคยอยู่
          ในหน่วยบุกจู่โจม ไม่เคยเป็นโรคร้ายที่ไม่มีทางรักษาหาย ไม่เคยไทม์สลิปไปไหนด้วย มักจะ
          รู้สึกว่าท�าแบบนี้มันดีแล้วรึเปล่าอยู่เสมอ และที่ผ่านมาก็ไม่เคยมีเลยสักครั้งที่จะมั่นใจว่า
          ‘นี่เราเล่นบทนี้ได้ดีจริงๆ’ ...ถึงแม้จะโดนคนพูดว่าเป็นสายนักแสดง แต่ที่จริงแล้วเพราะ


                                         48
   45   46   47   48   49   50   51   52   53   54   55