Page 17 - อ่านฟรี สิเน่หาเจ้าหัวใจ

1

หองนั่งเลนของคฤหาสนตระกูลสันติวรวงศ เด็กชายพิริยะวัย

สามขวบนั่งวาดภาพอยูอยางเพลิดเพลิน ในขณะที่พิริยานองสาวฝาแฝดนั่ง
ระบายสีอยูไมไกล รอบๆ ตัวมีแทงสีกระจัดกระจาย

“ทําอะไรกันอยูจะเด็กๆ” เสียงหวานๆ ของคุณปากรรัมภาทําใหเด็กๆ
เงยหนาขึ้นไปยิ้มให พอดีกับคุณปาคนงามในชุดทํางานมานั่งลงขางๆ
“กําลังวาดรูปอยูคาปากอย” นองพิมตอบพรอมกับยิ้มโชวลักยิ้มอยาง

นารัก จนคนเปนปาทนความนารักไมไหว อุมมานั่งบนตัก

“ไหนปากอยดูซิ สวยไหมเอย…”
“ดอกไมพิมสวยไหมคะปากอย…” เด็กหญิงตัวนอยนั่งลุนอยูบนตักนุม
กรรัมภาหอมแกมยุยแดงเรื่อฟอดหนึ่งแลวบอกออกไป

“สวยคะ สวยมากๆ”
“เครื่องบินของแพมก็สวยครับปากอย” เด็กชายพิริยะเอาภาพมาอวด

กรรัมภายกมือขางที่วางโอบหลานชายเขามาชิด กอนจะมองภาพเครื่องบินเจ็ต
สวนตัวลําใหญในกระดาษ

“จริงดวย เครื่องบินเจ็ตสวนตัวลํานี้ของใครเอย สวยจังเลยคะ” กรรัมภา
ถามหลานชายสุดที่รักแลวหอมแกมใสแรงๆ อยางมันเขี้ยว

“ของลุงแม็คครับ…” เด็กชายพิริยะบอกอยางตื่นเตนดีใจ เพราะเพิ่ง
รูขาวดีจากบิดาเมื่อครึ่งชั่วโมงที่ผานมานี้เองวาลุงแม็คจะมาเที่ยวเมืองไทย
“แม็คไหนคะ” กรรัมภาถามดวยความสงสัย

“ลุงแม็คคารเตอรเพื่อนแดดครับ…”
คําตอบของหลานชายตัวนอยทําเอากรรัมภาอึ้งไปนาน จนกระทั่ง