Page 11 - อ่านฟรี สิเน่หาเจ้าหัวใจ

ดาหลา 9

หัวเราะอยูคงมีวางมวยกันแนนอน
“อาทิตยหนาฉันจะไปตรวจงานที่เมืองไทย จะพาหนูเล็กกับเด็กๆ ไป

ดวย ถาวางก็ไปเจอกันที่นั่นไดนะ แตอยาชาละเพราะฉันไมอยากนั่งกินเหลา
เปนเพื่อน”

เมื่อทิ้งระเบิดลูกใหญไวแลวพรรษก็วางสาย แม็คคารเตอรกดเลื่อนหา
เบอรคนรูจักในเมืองไทย แลวสั่งใหสืบเรื่องกิ๊กของกรรัมภาทันที

หนึ่งสัปดาหตอมา ณ กรุงเทพมหานคร ประเทศไทย

โรงแรมโอเรียนเต็ลทาวเวอร กรรัมภา รองประธานบริหารฝายการ
ตลาดเดินไปที่เคานเตอรประชาสัมพันธ พนักงานยกมือไหวดวยใบหนา
ยิ้มแยม

“สวัสดีคะคุณกอย…”
“สวัสดีจะ วันนี้แขกเยอะ อยาใหมีขอผิดพลาดนะ”

กรรัมภาสั่งเสร็จก็มองลูกคาที่นั่งพักผอนอยูตามจุดตางๆ ที่โรงแรม
จัดไว และดีใจที่แขกยังใหความไววางใจมาใชบริการที่โรงแรมมากขึ้นเรื่อยๆ จน

บิดามีโครงการที่จะขยายธุรกิจทั้งในเมืองไทยและตางประเทศ
“ขยันจังนะครับทานรอง…” เสียงทุมดังมาจากดานหลัง ทําใหกรรัมภา

หันไปมอง เมื่อเห็นเจาของเสียง ริมฝปากอวบอิ่มสีชมพูระเรื่อก็แยมยิ้ม
“นึกวาหนุมที่ไหนมาแซว ที่แทก็เพื่อนเรานี่เอง” กรรัมภายิ้มหวานให
รอยตํารวจเอกโยติราช เหมตะวัน จนคนมาใหมหัวใจแทบละลาย

“อยายิ้มแบบนี้สิกอย…”
“ทําไมละโย หรือจะใหกอยรองไหเวลาเห็นโย…” กรรัมภาแกลงทํา

หนาตาตื่นเพื่อไมใหเพื่อนคิดมาก โยติราชถอนหายใจแรงๆ
“กอยอะ อยางนี้ทุกที โยเลยเปนไดแคเพื่อน” โยติราชเอนตัวไป

กระซิบใกลๆ พอไดยินกันสองคน กรรัมภาปลอยคิกออกมาอยางอดขําไมได
ทําไมเธอจะไมรูวาเพื่อนรักคิดยังไง แตเธอไมอยากใหความหวังใดๆ เพราะ