Page 34 - อ่านฟรี Rozenkreuz โรเซนครอยส์ ตอน อองช์ นครหลวงอันเป็นนิรันดร์ 12 (เล่มจบ)
P. 34
อยู่ตามล�าพังในถิ่นศัตรูโดยปราศจากมิตร
สถานการณ์เหมือนคราวนั้นไม่มีผิด วันเดอริสนึกขึ้นได้ คราวที่โดนพวก
คนเถื่อนเล่นงานจนเข้าตาจน ชายที่อ้างชื่อฮาโรลด์ เนวิลยื่นมือเข้าช่วยตนเอาไว้
หากไม่ได้พบกันตอนนั้น....วันเดอริสไม่คิดเช่นนั้น เพราะเดิมทีแล้ว การ
ที่ตนโดนเล่นงานก็อาจเป็นแผนที่ชายคนนั้นวางไว้เช่นกัน สุดท้ายแล้วคนที่ใช้งาน
อาร์มองเรื่อยมาทั้งที่ได้กลิ่นอันตรายก็คือตนเอง
เพราะเหตุนั้นถึงได้สูญเสียทุกอย่าง....สูญเสียราลเซนไป
วันเดอริสมุ่งตรงไปตามทางที่ทอดจากต�าหนัก เมื่อมาถึงทางซึ่งแยกไป
บาวมุซด้านขวาและโกธด้านซ้าย เขาก็หยุดม้า
“เจ้าคือ....”
“ฝ่าบาท พากระหม่อมไปด้วยเถอะ”
ผู้ที่อยู่ตรงนั้นคืออัศวินวัยละอ่อนคนหนึ่ง จูลนั่นเอง
ส�าหรับวันเดอริสแล้ว จูลคือหุ่นชักใยของอาร์มอง ถ่อมตนและอ่อนแอ....
เป็นเด็กหนุ่มที่มีภาพจ�าเช่นนั้น เขาอยู่ในชุดกระโปรงตอนที่พบกันในคฤหาสน์ของ
ปรินซ์ที่บาร์นาค
ทว่าเด็กหนุ่มที่อยู่ตรงหน้าในตอนนี้กลับเติบโตสมเป็นบุรุษจนแทบ
จ�าไม่ได้ทั้งที่เวลาก็ใช่ว่าจะผ่านมาเนิ่นนานนับจากตอนนั้น กลายเป็นเด็กหนุ่มที่
เหมาะสมกับชุดอัศวินฝึกหัดอย่างยิ่ง
“ข้าไม่ได้ไปเที่ยวเล่น ไม่ได้หนีกลับดอนด้วย แต่ข้าจะไปต่อสู้ต่างหาก
รู้อย่างนั้นแล้วยังบอกให้ข้าพาไปด้วยอยู่รึเปล่า?”
“พระเจ้าค่ะ พากระหม่อมไปแทนแอดมิรัลราลเซนเถอะ!”
“ราลเซน?”
วันเดอริสประหลาดใจที่ชื่อนั้นหลุดออกจากปากเด็กหนุ่ม พร้อมกับ
ปวดแปลบในอกเล็กน้อย
“เจ้ารู้จักราลเซนด้วยรึ?”
32
