Page 13 - อ่านฟรี กรงรักมาเฟียอสูร

ดาหลา 11

เขาถามเพราะมั่นใจวาเงินเดือนไกดคงมากพอที่จะซื้อรถญี่ปุนขับ
สักคันไดสบาย

“ใชคะ ฉันขับรถไมเปน แตเปนแบบนี้ก็ดีนะคะ ใชบริการรถสาธารณะ

ลดภาวะโลกรอน” ปรีญาเปลี่ยนใหเปนเรื่องสนุก
“ไปสงคุณผูหญิงที่บานนะ เดี๋ยวผมจายพิเศษให” ดิมิทรีตบบาคนขับ

“อยาเลยคะ ฉันกลับเองได” ปรีญาปฏิเสธ แตดิมิทรีสายหนาไมยอม
จนสุดทายเธอก็ตองยอมตามใจลูกคา ขณะอยูบนรถทั้งสองก็พูดคุยกันเรื่อง

โปรแกรมทัวรของวันพรุงนี้
“จอดตรงบานหลังใหญๆ นั่นแหละจะ” ปรีญาบอกคนขับหลังจากรถ

เลี้ยวเขาซอยมาไมไกล

ดิมิทรีมองบานหลังที่เธอชี้บอก แมจะเปนเวลากลางคืน แตก็พอจะ
มองเห็นวาบานที่เธออยูนั้นหลังใหญพอสมควร

“ฐานะที่บานคุณก็ดีนี่ ทําไมตองไปรับจอบใหเหนื่อย” ดิมิทรีเอยถาม
ขณะมองอาณาเขตกวางขวางของตัวบาน ปรีญายิ้มนอยๆ หากแววตาหมนลง

จนชายหนุมสังเกตเห็น
“สิ่งที่เราเห็น บางทีอาจจะไมใชก็ไดคะ” เธอพูดเปนนัยจนคนฟงอึ้ง

ครั้นจะถามตอเธอก็เปดประตูลงจากรถไปซะแลว
ดิมิทรีลดกระจกลงไปบอก “พรุงนี้เจอกัน”

“คะ พรุงนี้เจอกัน” หญิงสาวยิ้มพลางโบกมือใหแลวเปดประตูเล็ก
เดินเขาไปในบาน

ดิมิทรีมองตามรางบอบบางที่เดินไปตามทางแคบๆ จนกระทั่งเธอ

เขาไปในบานก็สั่งออกรถ แตกอนที่รถจะเคลื่อนตัวออกไป เขาก็ไดเห็นสิ่งที่
ไมคิดวาจะไดเห็น นั่นคือไกดประจําตัวของเขาโดนผูหญิงคนหนึ่งตบจนหนาหัน

“มายกอด…” ดิมิทรีอุทาน ครั้นจะใหคนขับรถจอดก็พอดีกับเสียง
โทรศัพทดังขึ้น เมื่อเห็นเบอรของอาหนุมโชวอยูหนาจอก็ถอนหายใจ